„Moja Pasja” Janiny Walczak-Budzicz

24 lutego w Galerii Duszpasterstwa Środowisk Twórczych mieszczącej się przy Placu Teatralnym w Warszawie odbył się wernisaż wystawy malarstwa na szkle Janiny Walczak-Budzicz z Zakopanego. Wystawa nosi tytuł „Moja Pasja” i będzie czynna jeszcze do 10 marca.

Janina Walczak-Budzicz to nie tylko malarka na szkle, ale również uznana poetka, publicystka i działaczka społeczna od urodzenia związaną z Podhalem, z góralska tradycją, sztuką i literaturą.

Tematem jej prac są najczęściej postacie świętych, sceny biblijne, zbójnickie oraz sceny z życia górali. Spośród obrazów o tematyce sakralnej artystka szczególnie upodobała sobie wizerunki Madonn i Aniołów.

Techniki malowania na szkle nauczył artystkę św.p. Zdzisław Walczak, znany twórca ludowy, artysta malarz i muzykant.

Dorobek artystyczny Janiny Walczak-Budzicz był prezentowany na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Zakopanem, Warszawie, Białymstoku, Toruniu, Katowicach i innych polskich miastach oraz zagranicą w Norwegii, Rosji, Niemczech, Francji, Kanadzie, Chinach, Peru i na Słowacji.

Twórczość malarska artystki była wielokrotnie nagradzana na konkursach krajowych i zagranicznych. Za działalność artystyczną została odznaczona Srebrnym i złotym krzyżem Zasługi. W 2004 roku przyznano Janinie Walczak-Budzicz prestiżową nagrodę im. Oskara Kolberga za zasługi dla kultury ludowej i całokształt pracy w tej dziedzinie. Artystka posiada również odznakę Zasłużonego Działacza Kultury oraz odznakę Zasłużony dla Związku Podhalan i Regionu Podhala.

O wystawie:

W 2012 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski przyznał już po raz drugi Janinie Walczak Budzicz stypendium twórcze. Projekt stypendium został pozytywnie zarekomendowany Panu Ministrowi przez członków Komisji Stypendialnej - znamienitych przedstawicieli środowiska artystycznego.

Projekt ten obejmował cykl p.t. „Moja Pasja", złożony z piętnastu obrazów malowanych na szkle, o formacie 1,0 x 0,7 m (wymiary szkła) - czternaście stacji Drogi Krzyżowej i piętnasty obraz ukazujący Zmartwychwstanie. Przedstawienie Męki Pańskiej nie jest li tylko banalnym, kolejnym z wielu, ujęciem tego tematu. Nawiązuje ono do historii Polski, Europy i chrześcijaństwa, od czasów Chrystusa, aż po dzień dzisiejszy. Jednocześnie przedstawiono na obrazach siedem grzechów głównych, jako przyczynę Męki Pańskiej, niezauważaną często przez większość rozmyślających nad ofiarą Chrystusa.

Wszyscy uczestnicy teatrum Pasyjnego (bez pejoratywnego znaczenia tego słowa), wyraźnie podzieleni są na tych, którzy stoją po stronie zła i tym samym przyczyniają się do męki i śmierci Zbawiciela oraz tych, którzy cierpią wraz z Chrystusem, stając mimo cierpienia po stronie dobra.

Jest tu jeszcze obecna trzecia kategoria ludzi, dla uważnie patrzącego, wyróżniająca się z całej reszty. To obłudnicy, tzw. „dobrzy Polacy i chrześcijanie" lecz tylko na pokaz, od święta i zgromadzeń na forum społeczeństwa. W rzeczywistości to „pobielane groby" - jak określił ich Chrystus – „faryzeusze", pyszni, zawistni, zazdrośni, fałszywi, chciwi, gniewni, mogący rozdeptać każdego, kto nie akceptuje ich postępowania, przystający wyłącznie z podobnymi sobie. To bogacz kpiący z biedniejszego od siebie, naukowiec wyśmiewający tzw. „wsioka" niejednokrotnie mądrzejszego i kulturalniejszego od „pana profesora". To chrześcijanin - antysemita walczący z „poganami", z krzyżem na piersiach czy w ręce, idący do walki z napisem na pasie: „GOTT MIT UNS", nie chcący pamiętać, że według słów Chrystusa wszyscy ludzie, to nasi „bracia i siostry". Można by mnożyć przykłady fałszywej pobożności i pseudo-patriotyzmu. Taki rodzaj przewinień, wynikających z obłudy i hipokryzji jest boleśniejszy i bardziej przyczynia się do „krzyżowania" Chrystusa – do dziś.

Osobną grupą „rycerzy zła" są, niestety, niektórzy duchowni, z wygody zapominający wiele słów Ewangelii, jak i wszystkie błędy kościoła i chrześcijaństwa na przestrzeni wieków będące kolejnymi cierniami w koronie umęczonego Zbawiciela (Św. Inkwizycja, wojny krzyżowe itd.).

Sam temat Drogi Krzyżowej zawiera w sobie mistyczne przesłanie, skłaniające do refleksji i skupienia nad tajemnicą sensu cierpienia w życiu człowieka. Jednocześnie temat obrazu wieńczącego Pasję - „Zmartwychwstanie", jest przesłaniem, wyznacznikiem tego sensu, który daje nadzieję na pokonanie bariery śmierci już poza Golgotą. Zmartwychwstanie Chrystusa otwiera dopiero właściwą perspektywę nowego życia bez cierpienia, choć droga do tego życia paradoksalnie prowadzi właśnie przez cierpienie.

Chrystus - Alfa i Omega, Początek i Koniec, Droga, Prawda i Życie, Pan Życia i Śmierci, Ten Który Jest, Który Był i Który Będzie - te wszystkie imiona Syna Bożego zostały potwierdzone i przypieczętowane faktem Zmartwychwstania. To ono jedynie daje dziś nadzieję człowiekowi tkwiącemu w plątaninie życia i dekadenckich filozofii. Jest Ikoną - oknem do Nieba... Niech wszyscy, patrzący na te obrazy poczują w sercach tę nadzieję i przekazują tym, którzy ją stracili.

Cyki „Moja Pasja" jest prezentowany na wystawach w galeriach i muzeach, w kraju i zagranicą.

„Moją Pasję", jako ostatnie tak poważne dzieło w moim życiu, kończące moją działalność artystyczną w tej dziedzinie, dedykuję mojemu pierwszemu Mężowi, śp. Zdzisławowi Walczakowi.

(Tekst z katalogu wystawy „Moja pasja”)