KATARZYNA JÓZEFOWICZ – „BEZ KOŃCA”

Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego serdecznie zaprasza na wystawę prac wybitnej polskiej rzeźbiarki, profesor, dziekan Wydziału Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Wernisaż: 13 grudnia 2019 o godzinie 17:00 Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem ul. Krupówki 41.

Katarzyna Józefowicz urodziła się w 1959 roku w Lublinie. Studiowała na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w latach 1981–1986. Dyplom obroniła w pracowni prof. Edwarda Sitka. Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Koło w Gdańsku (1996, 1998, 2003), Galerii Foksal w Warszawie (2000, 2001, 2002, 2005), Galerii Prowincjonalnej w Słubicach (2000), Galerii Arsenał w Białymstoku (2003), Galerii Wozownia w Toruniu (2007), Galerii Białej w Lublinie (2007), GGM w Gdańsku (2009), Li Space w Pekinie (2010), MMC w Wilnie (2013), CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie (2015), CSW Łaźnia w Gdańsku (2018), Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2019). Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych. W 2001 roku została laureatką Paszportu „Polityki”. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Gdańsku, Kolekcji EVN (Austria), Norton Family Collection (USA), Galerii Arsenał w Białymstoku. Ponadto prace posiadają w swoich zbiorach m.in.: Jil Sander, Jack Tilton, La Gaja, Pedro Alvares Ribeiro.

Prezentowana w zakopiańskiej galerii twórczość Katarzyny Józefowicz jest we współczesnej sztuce zjawiskiem wyjątkowym i osobnym, ze względu na niezwykle refleksyjne i krytyczne traktowanie idei antropocentryzmu, pojęcia czasu i procesu twórczego. W ciągu ostatnich dekad artystka niezwykle konsekwentnie i systematycznie podejmuje trud wtórnej artystycznej i semantycznej translacji: idee i pojęcia zapisane w formie abstrakcyjnego znaku graficznego tłumaczy ponownie na język pierwotnych znaczeń. Tytuły realizacji takie jak: „Między słowami”, „Obrus”, „Gry”, „Dywan” czy „Miasta” odwołują się pozornie do pojęć, zjawisk i obiektów zdefiniowanych, prozaicznych i codziennych – jednocześnie angażując widza w intelektualną grę z wieloznacznością pojęć, zaskakując wysublimowaną metaforą i mnogością asocjacji.

Kompozycje Katarzyny Józefowicz, pomimo wyraźnie zarysowanej przez artystkę czytelnej wewnętrznej struktury i „rzeźbiarskiej proweniencji” w sposobie definiowania formy i przestrzeni, posiadają otwartą kompozycję. Dają możliwość kontynuacji i multiplikacji, stają się zapisem procesu w czasie. Ów czas w pracach Katarzyny Józefowicz, zapisany w nietrwałej materii papieru, z przetworzonych fragmentów gazet i reklam, jest odczuwany równie sensualnie jak ten, który niegdyś utrwalano w kamieniu i spiżu, na fasadach i cokołach. Artystka wykorzystuje gazety, tekturę, papier, niechciane i zdegradowane strzępy cywilizacji i przebrzmiałego zgiełku informacyjnego, aby z tak przetworzonej materii, wzorem procesów biologicznych, budować organiczną tkankę neuronów, oplatających i komunikujących ze sobą świat natury i kultury.
(…) Pokorna i systematyczna dyscyplina pracy czyni z dzieł Katarzyny Józefowicz autentyczny i osobisty zapis czasu, kronikę współczesnej odysei, godną cierpliwych splotów tkaniny Penelopy. W tak szeroko zakreślonym obszarze poszukiwań twórczych Katarzyny Józefowicz pomiędzy dumną nadzieją, że jesteśmy „miarą wszechrzeczy”, a smutną konstatacją, że jesteśmy „epizodem w życiu przedmiotów”, wrażliwy odbiorca odczyta głęboki sens i wagę „niemych słów”, którymi przemawia do nas artystka.

Lidia Rosińska-Podleśny
Fragment tekstu do wystawy

Prace prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji Katarzyny Józefowicz, Fundacji Galerii Foksal w Warszawie oraz Małopolskiej Fundacji Muzeum Sztuki Współczesnej w Tarnowie.