„Moje Zakopane”

Wystawa czynna od 28 września do 28 października 2018

 

Małgorzata Andrzejewska urodziła się w 1961 roku. Studiowała na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, dyplom w 1986 r. w pracowni prof. Jacka Waltosia. Swoje zainteresowania realizuje w malarstwie i rysunku. Tematyka prac koncentruje się wokół przestrzeni otwartej. W obrazach szuka syntezy pejzażu, ciągle przetwarza je i buduje na nowo, stwarza po części abstrakcyjne wizerunki nowych, własnych światów.

 

Marcin Krawczyk urodził się w 1988 roku w Kaliszu. W latach 2007 – 2010 studiował architekturę na Politechnice Poznańskiej. W 2015 r. obronił dyplom licencjacki w pracowni prof. dr hab. Andrzeja Zdanowicza. Studia magisterskie na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jego eksperymentalne malarstwo zahacza o konceptualizm oraz surrealizm, ale nie ucieka od przedstawień realistycznych czy abstrakcyjnych.

 

Prezentowana wystawa indywidualna laureatów ubiegłorocznego 1. Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego „Moje Zakopane” pozwala na ukazanie szerokiego spektrum możliwości twórczych i źródeł inspiracji estetycznej dwojga artystów, Małgorzaty Andrzejewskiej i Marcina Krawczyka, wywodzących się z poznańskiego środowiska artystycznego.

 

Cykle malarskie Małgorzaty Andrzejewskiej, inspirowane górami, imponują bogactwem środków warsztatowych, dynamiczną i ekspresyjną formą analizy skalnej struktury. Zachwyt nad potęgą, majestatem, bezwzględnym i abstrakcyjnym pięknem natury przywodzi dramatyczne i sugestywne wizje „Solitudo rustica” Bruegla, Friedricha, Ruskina, czy Constable’a. Fascynująca dynamika pejzażu w pracach Małgorzaty Andrzejewskiej, wyrażona tak sugestywnymi środkami, układa się w cykle, które tworzą swoisty traktat filozoficzny, przeczący pitagorejskiej idei, że „człowiek jest miarą wszechrzeczy”.

 

Różnorodność poszukiwań malarskich Marcina Krawczyka w zakresie kompozycji, koloru i stosowanych technik dowodzi szczególnej wrażliwości estetycznej i konsekwentnej drogi ku własnemu, indywidualnemu językowi i osobistej formie ekspresji. Artysta świadomie i swobodnie sięga do arsenału środków, mających swoją proweniencję w teorii i historii malarstwa, przechodząc od form przedstawiających do abstrakcji, badając możliwość koloru, granice kompozycji i wewnętrzną strukturę przedmiotu. Owa różnorodność struktury malarskiej w pracach Marcina Krawczyka dla wielu zorientowanych (szczególnie tutaj, w Zakopanem) nieodparcie może przywodzić wspomnienie poszukiwań Leona Chwistka i jego „wielość rzeczywistości w sztuce”.

 

Lidia Rosińska-Podleśny
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego