Góry – Morze – Morze – Góry

15 grudnia 2017 r. zapraszamy do Miejskiej Galerii Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego. O godz.17:00 wernisaż interdyscyplinarnej wystawy, prezentującej twórczość kobiet artystek mieszkających na Podhalu i w Trójmieście. Zakopane reprezentować będą Ewa Dyakowska – Berbeka, Agnieszka Rokicka, Anna Schumacher, Paulina Siedlarz, Paula Solańska. Ich twórczość będzie można skonfrontować z pięcioma artystkami z Trójmiasta: Martą Branicką, Małgorzatą Kręcką – Rozenkranz, Grażyną Kręczkowską, Katarzyną Swinarską, Marią Targońską.

Góry – Morze – Morze – Góry
Zawarta w tytule wystawy filozoficzna zbieżność przeciwieństw jest świadomą próbą artystycznego przedstawienia równoczesności przeciwnych zdarzeń, postaw i tendencji estetycznych. „Morze i góry” – dwa bieguny, dwa synonimy skrajności pojęć, dwa odrębne środowiska artystyczne, dwie odrębne linie zamykające lub otwierające horyzonty. Dychotomia, która w wymiarze estetycznym nie ogranicza, a inspiruje i rozwija.

„Góry i morze” – zestawienie twórczości kobiet artystek z „antypodów” geograficznych polskiej sztuki współczesnej, pozwala poszukiwać w różnorodności postaw i estetyk tego, co wspólne, co jednoczy w buncie i afirmacji. Świadomy wybór kobiet tworzących, ze środowiska trójmiejskiego i zakopiańskiego, nie posiada żadnych łatwych kontekstów, związanych z nurtami społecznymi tzw. „female art”. Co Je łączy? Jaka energia przyciąga obydwa bieguny? Kryterium doboru stanowi jedynie wartość artystyczna, która nie jest zdeterminowana płcią, ani obowiązującymi trendami. Mam nadzieję, że tytułowa „wspólnota przeciwieństw” stanie się dzięki tej prezentacji niezwykle cenną i inspirującą wspólnotą wrażliwości.

Lidia Rosińska – Podleśny
Zakopiańskie Centrum Kultury
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego
Fragment wstępu do katalogu towarzyszącego wystawie

Kiedy sztorm spotyka halny
Jak w sposób oczywisty sugeruje tytuł wystawy: Góry – Morze –  Morze – Góry, jej kluczem jest kontekst geograficzny, w swoim, można powiedzieć, skrajnym wydaniu. Skrajność ta, jak wiemy, polega na całkowicie odmiennym krajobrazie. I tu może pojawić się pytanie , czy percepcja przestrzeni otaczającej artystki ma wpływ na koncepty zawarte w ich twórczości. Czy wertykalny krajobraz górski skłania bardziej do odniesień transcendentnych? Do jakich refleksji prowadzi bezkres morskiego pejzażu? Wydaje się, że oglądając prace przynajmniej części artystek biorących udział w wystawie, warto się nad tym zastanowić. 

Grażyna Tomaszewska – Sobko
Gdańska Galeria Miejska
Fragment wstępu do katalogu towarzyszącego wystawie