Spektakl „Zośka”

Następna odsłona obchodów Roku Karola Szymanowskiego i jubileuszu Towarzystwa Muzycznego im. Karola Szymanowskiego to spektakl „Zośka” – o niespełnionej miłości Zofii Nałkowskiej do Karola Szymanowskiego. Teatr Rozrywki RZT Szymaszkowa zaprasza w sobotę 8 lipca o godz. 19.00.

scenariusz i reżyseria: Kinga Naszkiewicz
choreografia: Natasza Leśniak,
opr. plastyczne:: Stanisław Rzankowski

występują: Hanna Zbyryt (Zośka)
Natasza Leśniak (Zofia Nałkowska) / Wojtek Inglot (Karol Szymanowski)

Zofia Nałkowska (1885-1954) to jedna z najwybitniejszych polskich pisarek, publicystka
i dramatopisarka, członek Polskiej Akademii Literatury, feministka. Jako pierwsza kobieta
w Polsce miała odwagę domagać się równouprawnienia, nie tylko w kwestii prawa kobiet do pracy, głosowania i równości w świetle prawa, ale przede wszystkim – wyzwolenia kobiecego erotyzmu i seksualności.
Rozczarowana dwoma nieudanymi małżeństwami, rzuciła się w wir romansów, zmieniając mężczyzn jak rękawiczki i nie zmieniła się pod tym względem do końca życia. Latem 1930 roku Zofia Nałkowska poznała bliżej Karola Szymanowskiego podczas swojego pobytu
w Zakopanem.

Oto historia wyimaginowanego romansu zachowana  w korespondencji Karola Szymanowskiego i w „Dziennikach” Zofii Nałkowskiej.

01.07.1930 ...Raut udał się znakomicie. Nałkowska jest w s p a n i a ł a.
26.07.1930 ...Wczoraj byłem na „Dom kobiet”, co to za śliczna sztuka! Nałkowska tu jest, ja ją b. lubię i widujemy się.
01.08.1930 ...Jest szczęśliwie mądry w sposób, który mi najbardziej odpowiada... Swoją jakością mobilizuje we mnie całą wartość...Mogę być przy nim na swoim najlepszym poziomie, zupełnie szczera i prawdziwa.
06.08.1930 ...Zaprzyjaźniłem się z Nałkowską – ona nadzwyczaj miła kobieta!
10.08.1930 ...W poniedziałek miałam na kolacji Szymanowskiego i Wyrzykowskiego... Rozmowa cały wieczór i (...) mój wygląd, wszystko wypadło świetnie... jest przedmiotem mego nieśmiałego zachwytu, mego niezmiernego upodobania. Cicho goreję i nie  okazuję nic...
11.08.1930 ...Wczoraj byłem z Wyrzykowskim na kolacji u Nałkowskiej. To bardzo miła i kulturalna kobieta.
26.08.1930 ...Zaprzyjaźniłem się b. z Nałkowską, którą często widuję – ona jest bardzo miła i rozumna, trzeba się z nią i w Warszawie widywać. (...) Muzyka dla niej to był jakiś obcy świat, którym zaczyna się żywo – po wielu rozmowach ze mną – interesować.
5.09.1930 ...przecież ja tak straszliwie lubię z Panią mówić, przecież ja jestem tu co dzień, ja nigdy tego nie robię. Nie wiem, ja pani nie określam, ja tego nie tłumaczę, do pani pcha mnie instynkt. Przecież pani jest uroczą istotą... już nie umiałbym teraz pani utracić. (...) Wyznanie o tej wielkiej jego samotności, wyznanie potwierdzające jednak to, że on jest „inny”. Ta skaza na jego doskonałej piękności – taka wymyślna, taka niesamowita, że jej niedowierzałam jednak zupełnie – została w ten sposób potwierdzona. Zobaczyłam, że to jest dla niego dramatem...
14.12.1930 ...Poznałam w tym tak doborowym zebraniu artystów i uczonych, ludzi zajmujących, pełnych uznania, znających wszystkie moje książki... – co z tego? Mogłam z nimi ciekawie mówić, śmiać się, nawet się podobać – a za każdym jego zbliżeniem
stawałam się sztywna i nudna, zawstydzona swą brzydotą, złym ubraniem, całą swoją nędzą. Co z tym robić, co na to zażyć?
02.04.1931 ...I żyję w tym dziwnym złudzeniu, na niczym nie opartym... głupia miłość pasąca się niemożliwością jak chlebem.
13.06.1931 ...Uśmiałem się z plotki o P. N. Oczywiście nic podobnego! Mądra, utalentowana i miła osoba, z którą mnie łączy wielka przyjaźń – oto wszystko. Te plotki kursują... z   r o z -m y s ł u  nie bardzo im przeciwdziałam. Tymczasem bowiem „ożeniłem” się we właściwej mi sferze...
10.09.1931 ...Czyż nie jest dziwne i doskonałe, że wcale nie chcę widzieć Karola Szymanowskiego. Widzenie byłoby przymusem, próżnym wysiłkiem, straconym trudem...
 04.11.1931 ...świetną rzeczą jest, że już zupełnie zapomniałam o Karolu Szymanowskim...