Czarne na białym

Burmistrz Miasta Zakopanego, Wydawnictwo Czarne oraz Fundacja „Zakopiańczycy. W poszukiwaniu tożsamości” zapraszają na spotkanie z cyklu »Czarne na białym«. Naszym gościem będzie tym razem pani Magdalena Kicińska, autorka książki Pani Stefa. Rozmowę z autorką poprowadzi Maciej Krupa. Spotkanie odbędzie się dnia 24 marca 2017 roku, w piątek, o godzinie 18:00, w willi Czerwony Dwór przy ulicy Kasprusie 27 w Zakopanem. Wstęp wolny. Możliwość zakupu książki po promocyjnej cenie z dedykacją i autografem autorki.

Książka jest reporterską biografią Stefanii Wilczyńskiej, długoletniej najbliższej współpracownicy doktora Janusza Korczaka. Autorka otrzymała za nią w roku 2016 Nagrodę Literacką Miasta Stołecznego Warszawy, Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka oraz nominację do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej Gryfia.
2 czerwca 1886 roku do księgi metrykalnej wpisane zostaje „niemowlęcie płci żeńskiej” urodzone w Warszawie 26 maja. „Opóźnienie sporządzenia aktu nastąpiło wskutek niedbalstwa rodziców”. Już ustalenie jej pochodzenia okazało się ogromnym wyzwaniem. W historii jej rodziny więcej jest znaków zapytania niż faktów. Nie wiadomo nawet, od kiedy rodzina zaczęła używać nazwiska Wilczyńscy. Jej warszawskie adresy:  Świętojerska 16, Franciszkańska 2, Krochmalna 92 – niby istnieją, ale ulice biegną inaczej, a domy już dawno zniknęły. Wychowankowie zapamiętali, że była bezszelestna, pojawiała się nieoczekiwanie i tak samo znikała. I być może z tego samego powodu o niej zapomniano – zniknęła w cieniu Janusza Korczaka.
Emmanuel Ringelblum zapisał: „Współpracowali ze sobą przez całe życie. Nawet śmierć ich nie rozłączyła. Poszli razem na śmierć. Wszystko, co związane jest z osobą Korczaka – internat, propagowanie miłości do dzieci – wszystko jest wspólnym dorobkiem obojga”. W książce Magdaleny Kicińskiej Stefania Wilczyńska wraca na swoje miejsce.

„Nie znam nikogo innego, kto z podobną uwagą i wrażliwością potrafiłby utkać tę opowieść. Spojrzeć na wszystko z dystansem, innym razem rozmienić na drobne. Ale tylko po to, żeby zobaczyć jeszcze dokładniej. «Dziękuję, że o niej piszesz» – powiedział Magdalenie Kicińskiej Gerszon Mandelblat, były wychowanek Domu Sierot w Warszawie. I my powinniśmy być wdzięczni.
Angelika Kuźniak

„Kicińska skrupulatnie oznacza, co udało się jej ustalić, a czego chciałaby się dowiedzieć, ale już nie ma skąd. Jej precyzja tworzy opowieść dwuwątkową: jeden to klasyczna biografia Wilczyńskiej, gdzie Magdalena Kicińska przedstawia fakty, cytuje listy, zapiski, wreszcie wspomina wychowanków, drugi zaś to tło historyczne, polityczne, społeczne, ekonomiczne, bez znajomości którego trudno by było dziś ocenić i docenić panią Stefę”.
Katarzyna Kotowska, „Nowe Książki”

„Pani Stefa nie jest biografią, jest reportażem. Jest też kolażem dokumentów, niedopowiedzeń i rozmów z ostatnimi żyjącymi wychowankami, których pamięci się kłócą. Wszystkie znaki zapytania, domysły, niepełne informacje są u Kicińskiej rzetelnie umieszczone w nawiasach. Autorka oddaje głos dokumentom, świadkom, samej Stefanii, wreszcie – sobie. I robi to perfekcyjnie.
Natalia Szumska, granice.pl

Magdalena Kicińska (ur. 1987) jest reporterką, współpracowniczką m.in. „Dużego Formatu”, „Wysokich Obcasów”, „Polityki”, „Elle” i „Voyage”. Jej reporterskie teksty umieszczono również w kilku antologiach. Jest absolwentką nauk politycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, Warszawskiej Szkoły Filmowej i Polskiej Szkoły Reportażu.

Magdalena Kicińska, Pani Stefa. Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2015, 272 s.