Koncert Budowanie w dźwiękach świata: Chopin - Szymanowski

Muzeum Karola Szymanowskiego w willi „Atma” w Zakopanem Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie. Koncert Budowanie w dźwiękach świata: Chopin - Szymanowski. Gajusz Kęska - fortepian. Czwartek, 7 listopada 2013, godz. 18.00.

Gajusz KĘSKA studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Andrzeja Pikula ukończył w roku 2002 z wynikiem celującym. W tym samym roku rozpoczął studia podyplomowe w  mistrzowskiej klasie prof. Willema Bronsa w Sweelinck Conservatorium w Amsterdamie, które ukończył w czerwcu 2005 roku z wyróżnieniem (najwyższa punktacja). Pełni obowiązki adiunkta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie w 2010 roku otrzymał tytuł doktora sztuki. Jest laureatem krajowych i  międzynarodowych konkursów, takich  jak m. in.: Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny EPTA w Krakowie, Międzynarodowy Konkurs Młodych Pianistów w Gaillard we Francji, Ogólnopolski Festiwal „Tydzień Talentów” w Tarnowie, Konkursie im. Tadeusza Żmudzińskiego w Krakowie, Międzynarodowy Kurs Mistrzowski w Tel-Hai w Izraelu, International Pacific Piano Competition w Vancouver w Kanadzie, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny „Ciutat de Mallorca”. Koncertuje na całym świecie, jest promotorem muzyki polskiej, zwłaszcza twórczości Fryderyka Chopina, Ignacego Jana Paderewskiego, Aleksandra Tansmana i Karola Szymanowskiego, a także kompozytorów muzyki współczesnej XX i XXI wieku. W 2012 roku ukazała się jego debiutancka płyta zawierająca komplet sonat fortepianowych Karola Szymanowskiego, wydana przez wytwórnię płytową DUX.

Gajusz Kęska – fortepian

Słowo o muzyce: Małgorzata Janicka-Słysz 

W programie: 

Fryderyk Chopin (1810-1849)
●  Preludium Des-dur op. 28 nr 15
● Ballada g-moll op. 23
●  Mazurki g-moll i C-dur op. 24 nr 1 i 2
● Scherzo b-moll op. 31

Karol Szymanowski (1882-1937)
●  II Sonata fortepianowa A-dur op. 21

„«Polskość» dzieła Chopina nie ulega najmniejszej wątpliwości, nie polega ona jednak na tym, iż pisał on również polonezy i mazurki [...]. W bezwzględnej «muzyczności» wyrósł on ponad swą epokę w podwójnym tego słowa znaczeniu: jako artysta poszukiwał form stojących poza literacko-dramatycznym charakterem muzyki, cechującym dążenia Romantyzmu, jako Polak odzwierciedlał w nich nie istotę ówczesnego tragicznego załamania się  dziejów narodu, a dążył instynktownie do ujęcia ponaddziejowego niejako, najgłębszego wyrazu swej rasy, rozumiejąc, iż tylko na drodze wyzwolenia sztuki z zakresu dramatycznej treści dziejowej zdoła zapewnić jej najtrwalsze a  prawdziwe polskie wartości“.

K. Szymanowski, Fryderyk Chopin, „Skamander” 1923 w: tegoż, Pisma muzyczne, zebrał i opracował Kornel Michałowski, PWM, Kraków 1984, s. 97-98.