"Pejzaż tatrzański"- wystawa prac malarskich Jacka Wiśniewskiego

Zakopiańskie Centrum Edukacji im. H. Modrzejewskiej od kilku miesięcy stało się ważnym miejsce spotkań artystycznych - muzycznych, teatralnych, plastycznych. Obecnie można tam oglądać wystawę projektów tkanin uczennic Technikum Tkactwa Artystycznego im. H. Modrzejewskiej z lat 1980 - 1990. Natomiast 8 kwietnia (czwartek) o godzinie 18.00 odbędzie się wernisaż wystawy prac malarskich Jacka Wiśniewskiego połączony z występem wokalno - muzycznym zakopianki Dagmary Bujak.

Wystawa będzie czynna do końca maja 2010r. Jacek Wiśniewski związany jest z Wielkopolską (tam się urodził), Warszawą i Zakopanem. Od wielu lat jest przewodnikiem tatrzańskim. Jest członkiem Klubu Literackiego "TraWers". Na wystawie pokaże dorobek twórczości malarskiej zatytułowany "Pejzaż tatrzański". Organizatorami wernisażu są - Tatrzański Klub Niezależnych i Zakopiańskie Stowarzyszenie Kulturalne. Zaprasza dyrektor Zakopiańskiego Centrum Edukacji im. H Modrzejewskiej.

Odwzajemnione uczucie na górskiej drodze „Pierwsze górskie przeżycia, pierwsze obrazy Tatr tak we mnie zapadły, że od niemal czterdziestu lat, każdą wolną chwilę spędzam na górskich szlakach. – mówi Jacek Wiśniewski – Zakochałem się w górach. Po latach jeden z kolegów przewodników powiedział, że Tatry też mnie pokochały. Tej wzajemności doświadczam na sobie na każdym kroku...” Jacek Wiśniewski urodził się w 1951r w Środzie Wielkopolskiej. „Szczenięce lata szybko się skończyły – wspomina – Mając 14 lat musiałem rozpocząć pracę - ucząc się dalej. Pracując, ukończyłem szkołę zawodową, i zdobyłem zawód „kowala – plastyka”. Mieszkał cztery lata w Makowie Podhalańskim. Wtedy po raz pierwszy zetknął się z górska turystyką. „Wszędzie gdzie mieszkałem – mówi – starałem się poznać okolice. W góry wyjeżdżałem już wcześniej, ale dopiero mieszkając w Makowie zająłem się górskimi włóczęgami na dobre. Zacząłem od Makowskiej Góry, potem była wyprawa na Babią Górę i wtedy zachwyciłem się widzianymi z odległości Tatrami. Pierwszą moją tatrzańską wycieczkę odbyłem na początku lat 70 – tych. Przeszedłem wtedy Doliną Kościeliską. Śmiało mogę powiedzieć, że była to miłość od pierwszego wejrzenia. Od tamtej pory zacząłem kupować tatrzańską literaturę, szkoląc się i poznając Tatry coraz lepiej. Każdą wolną chwilę spędzałem w górach, bywając w Zakopanem nieraz kilka razy w miesiącu.” Zamieszkał w Warszawie. Przez lata swych tatrzańskich wędrówek zaprzyjaźnił się ze znanymi przewodnikami ,m.in. z Władysławem Majem, ze Stefanem Tokarskim, Kazimierzem Dzióbem, Józefem Gąsienicą, pokonując w ich towarzystwie coraz trudniejsze (również nie znakowane) drogi na tatrzańskie szczyty. „Za każdym pobytem – uśmiecha się - odkrywałem w Tatrach nowe zakątki, nowe cuda, chodząc coraz dalej i coraz wyżej”. Po latach, zachęcony przez przyjaciół, postanowił sam przystąpić do przewodnickich egzaminów. Przygotowywał się do nich – jak mówi – w domu Państwa Steckich. W 1992r (zdając eksternistycznie) uzyskał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego. Niewiele później zdobył też uprawnienia Przodownika GOT na rejon Tatr. W 1995r założył biuro turystyczne organizujące górskie wycieczki i sam zajął się zawodowym przewodnictwem. Dziś dzieli swe życie między Warszawę i Zakopane, spędzając wszystkie sezony letnie w Tatrach. Poznał też inne góry Europy, m. in. Alpy, Dolomity czy rumuńskie Karpaty. Jest członkiem (założycielem) Stowarzyszenia Europejskich Przewodników Górskich „Lider” i posiada międzynarodowe uprawnienia przewodnickie UIMLA. Ma, prócz górskiej turystyki, wiele innych pasji. Od lat maluje, a jego górskie pejzaże wystawiane były w galeriach całego kraju, w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Kołobrzegu czy (wielokrotnie) w Zakopanem. Opublikował wiele artykułów, opowiadań i wierszy. Aktualnie pisze biograficzną powieść drukowaną w odcinkach ,w wydawanym przez Towarzystwo Kulturalne w Środzie Wielkopolskiej „Kwartalniku Środzkim”. Jest zapalonym bibliofilem i numizmatykiem. Za działalność zawodową, społeczną i artystyczną odznaczony resortowymi tytułami i medalami m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i tytułem „Zasłużonego Działacza Kultury”. „Uczuć, jakie towarzyszą mi w górach nie da się opowiedzieć! Czasem próbuję zapisać je wierszem. – mówi – Na szczycie zawsze czuję się szczęśliwym wybrańcem losu. Jako przewodnik wiem, że mam do spełnienia misję. Chcę przekazać część moich zachwytów tym, którzy mają otwarte serca i dla których te górskie włóczęgi mogą być takim samym szczęściem i radością jak dla mnie...”

Tekst Jerzy Tawłowicz