LIRYCZNA POSA

15 czerwca 2022 w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Artystycznej odbył się finał cyklicznego, szkolnego konkursu poetyckiego Liryczna POSA. Konkurs tradycyjnie został podzielony na dwie kategorie: JUNIORZY (uczniowie klasy 4) oraz SENIORZY (klasy 5-6 oraz fakultet literacki klas 7-8; wśród uczestników były także osoby z innych fakultetów). Większość utworów konkursowych to efekt pracy uczniów na zajęciach literatury (w młodszych klasach prowadzonych przez Agnieszkę Warek - Leks, w starszych - przez Macieja Pinkwarta). Patrząc na Liryczną POSĘ statystycznie: w poetyckie szranki Patrząc statystycznie na Liryczną POSĘ- w konkursie wzięło udział 40 uczniów. Wśród nich jest 14 debiutantów z klasy czwartej i 26 uczestników po raz kolejny startujących w poetyckich szrankach. Jury oceniło w sumie 128 utworów (46 wierszy napisali nasi najmłodsi, zaś 82-starsi uczestnicy).

Zwycięskie wiersze prezentował aktor Teatru im. S. Witkiewicza – Marek Wrona, a imprezę uświetniły występy muzyczne uczniów naszej szkoły.

Poza nagrodami rzeczowymi, każdy uczestnik Lirycznej POSY otrzymał tomik z wszystkimi konkursowymi wierszami. Wydanie tej antologii zostało dofinansowane ze środków Rady Rodziców POSA.

Jury konkursu:

Joanna Czubernat - absolwentka POSA, uczennica III klasy LO im. S. Goszczyńskiego w Nowym Targu; artystka

Maciej Krupa - etnolog, publicysta, przewodnik tatrzański, tłumacz, pisarz, dziennikarz

Grażyna Malinowska - nauczycielka języka polskiego i arcydzieł klasyki w POSA

Karolina Sikorska - nauczycielka języka angielskiego  w POSA

Marek Wrona -  aktor Teatru im. St. I. Witkiewicza; prowadzi  warsztaty teatralne w POSA

Poniżej dwa zwycięskie utwory

Kategoria SENIORZY:

Pierwsze miejsce i nagroda specjalna starosty Tatrzańskiego Piotra Bąka

Marat Harasimowicz

* * *

Myśli wbijają się w moją głowę

Jak dziób dzięcioła w korę drzewa.

Z każdej strony natłok informacji

Chyba ta głowa zaraz pęknie

Jak zużyty balon urodzinowy.

Pragnę się wzbić ponad ten chaos,

Usłyszeć ciszę, by móc cieszyć się

Szumem traw na wietrze,

Wsłuchiwać się w śpiew ptaków

I ulecieć z nimi wysoko,

By beztrosko bujać w obłokach

Drugie miejsce i nagroda specjalna Dyrektora Teatru im. St.I. Witkiewicza Andrzeja Dziuka

Natalia Styrczula

***

Dając ci sekret

Otrzymałam skargę

Zabierz mnie

Oskarż

schowaj w swoim 

pudełku tajemnic

bo nikt nie może się

dowiedzieć 

o niej (wariatce) 

ty sam

nie chcesz pamiętać 

o tym, co dla ciebie 

niewygodne

nie przejmuj się 

w końcu wszyscy 

dowiedzą się o tym 

co nazywasz 

dobrym rozwiązaniem 

Myślisz, że chronisz 

mnie 

i moje serce

kiedy w rzeczy samej

jesteś powodem upadku 

tego, co zwykłam

nazywać beztroską i

szczęściem 

bo tylko ty mogłeś

nadać kształt temu,

co nigdy nie miało mieć

kształtu 

ale

to ty

wydarłeś mi płuca 

i nie mogę wołać 

o pomstę 

Trzecie miejsce oraz nagroda specjalna Macieja Pinkwarta 

Maria Bochnak

***

Szukałam prawdy w gwiazdach 

Twych oczach 

Sercu i duszy. 

Ty opowiadałeś mi bajki  o nieskończoności,

Tej nieskończonej

Którą zakończyłeś.

Wraz z opadającymi duszami liści

Wyróżnienie

Barbara Kowalska

Oaza

Znalazłam siebie w innym świecie.

W świecie z możliwościami, wyborami, własną wolą

Polubiłam ten świat, bo świat był mną.

Żyłam w świecie, a świat żył we mnie

Stałam na krawędzi, a krawędź mnie prowadziła

Nie spadałam

Nie chciałam

Dochodziłam na drugi brzeg, poznając kolejną mnie i wracałam, by mnie nie zapomnieć

Żyłam dopóki organizm nie umierał. Później wychodziłam z siebie,

Ze swojej najbardziej komfortowej strefy

I próbowałam przetrwać, by ponownie wrócić do domu

Kategoria JUNIORZY

Pierwsze miejsce 

Jędrzej Ziach

Ulotne

Czy widziałeś kiedyś dwa jednakowe płatki śniegu?

Czy płynące leniwie po niebie chmury zdają się być jednakowe?

Czy każdy poranek,kiedy otwierasz oczy nie wydaje się być pozornie powtarzalny?

Tej chwili, która bezpowrotnie umyka, już nigdy więcej nie spotkasz…

Nigdy…to takie nieuchronne…

Każdy drżący na wietrze liść, 

każdy uśmiech, 

każdy krok, 

każda łza,

 każde spojrzenie

To więcej się nie wydarzy…

nie będzie już nic takie, jak teraz…

TERAZ i NIGDY. 

Dwa przeciwstawne bieguny. Gorąc i chłód…

Nie będzie już tej chwili,

 tej sekundy, 

tego mgnienia oka, 

tego ruchu wskazówek zegara,

tej godziny, 

tego dnia, miesiąca ,roku…..

Tego wszystkiego co my, ludzie ubraliśmy w słowa, 

oznaczające jednostki przemijającego czasu,

 jak gdybyśmy mieli nad nim kontrolę.

Banał, powiesz…..

Choćbym usilnie starał się zamknąć ten moment w swoich ramionach, 

on płochliwie ucieka…

Zapamiętaj TEN moment, tę chwilę, 

to TERAZ  i TU.

Otwórz szeroko oczy i zachłyśnij się teraźniejszością.

Więcej już zrobić nie możesz…

Wyróżnienie

Zofia Marchalewicz

Carpe Diem

Wszystkie przeżyte momenty będę na zawsze pamiętać

Każdy z nich szybko przemija, każdemu wiele zawdzięczam

Żaden się z nich nie powtórzy, pomimo mych szczerych chęci.

Tylko ulotne wspomnienie zostawi w mojej pamięci.

Smakować chcę każdą chwilę jak egzotyczne potrawy,

Cieszyć się ich nowym smakiem, porzucić stare obawy,

Niczego już nie żałować, nie myśleć co byłoby gdyby...

I rzucić się w niepoznanej przyszłości szalone tryby,

Być wszędzie i wszystko przeżyć, zaczerpnąć głębokim tchem

I pełnym głosem wykrzyczeć do siebie „Carpie Diem”!

Wyróżnienie za najlepszy wiersz o tematyce przyrodniczej 

Emilia Lasak

Domowe zoo

W moim domu zwierząt pełno

takie domowe zoo kolorowe-

słoń i koń, 

wrona jak korona uważa się za najważniejszą,

a myszka mała jak szyszka, nikt jej nie widzi.

Są jeszcze delfiny piękne jak maliny. 

I mops, co zjada klops

Jeszcze paw ogon ma wielki jak staw.

Moje rybki chcą zjadać grzybki,

a choć nie mogą i tak to zrobią.

Nie mówiąc o raku- czerwonym maku.

Zwierzęta te kolorów są pełne.

Przychodzę do domu, a na blacie pudełko.

Otwieram, a w nim masełko.

Wszystkie zwierzęta do mnie przybiegły, 

z wyjątkiem żyrafy, wysokiej jak wszystkie szafy.

Żyrafy nie było i sufit rozwaliło.

Nad  sufitem góry wysokie jak chmury. 

Żyrafie smutno się zrobiło, że nie zjadła masełka z pudełka.

Pomogłam żyrafie wydostać się. 

A nagle dzwonek dzwoni.

Patrzę, a tam specjalna paczka, 

którą przesłała kaczka do teściowej żyrafy. 

A pudełko, myślimy, skrywa masełko.

Otwieramy, a tam konfetti wylatuje do spaghetti.

Wszyscy skaczą, tańczą, płaczą, bo żyra się przejmuje,

 że sufitu nie uratuje.

Ja jej na to: nic się nie martw.

Posklejam.

Wyróżnienie za najlepszy wiersz o charakterze humorystycznym

Stanisław Kudasik

Moja głupota

nic dwa razy 

tylko -

oczy,

płuca,

uszy,

ręce,

nogi,

skrzydła 

i moja głupota.

Nagroda specjalna Marka Wrony

Jędrzej Ziach

W moich marzeniach

Kolejny poranek, biały i mroźny..

Mama cicho krząta się po domu

Tata już wyszedł, a my jeszcze w ciepłej pościeli…

.tak ciężko unieść głowę z poduszki.

Tyle obowiązków na nas wszystkich czeka.

A ten dzień taki nowiutki, świeży i zupełnie niewymięty.

W moich marzeniach nie ma budzika….

mama nie wyciąga mnie z rozgrzanego  łóżka,

Nie muszę ubierać rękawic i czapki…

Czekam….

Czekam na tchnienie wakacji…nic wtedy bym nie musiał…

Czekam na letni deszcz i wiatr, na kąpiele w chłodnej wodzie potoka

Na rower, na rolki,na wyjazd nad morze…

Czekam na wodospad wolno płynącego czasu…tak go dużo…niezmiernie.

Czekam na długie dni, na zieloną trawę , na rozbity pod oknem namiot…

Czekam na czereśnie, słodkie i pachnące z drzewa mojego Dziadka….

Czekam na żabi rechot słodko brzmiący w wieczornej ciszy….

I  czekam jeszcze na odgłos przejeżdżającego pod lasem pociągu…

Tyle czekania i tyle  radości z tego czekania…

A póki co na stole o poranku czeka  owsianka…

Nagroda specjalna Karoliny Sikorskiej

Izabela Hechavarria Leon

Podróż

U mnie w domu,  jest małe przejście.

 Jak się je otworzy, widać schody długie, 

a obok schodów są drzwi. 

Za drzwiami niebo mieniące się, a na nim chmury białe. 

Zrobię podskok i na jedną wskoczę.

Polecę aż nad morze. 

Zejdę na piasek złoty i w wodzie popływam, 

muszli cudownych pozbieram i znów na chmurę wejdę,

 a wtedy w Tatry polecę.

 Na Giewont, Granaty i Rysy Wysokie.

 Doliny wszystkie zwiedzę.

 A na koniec do bacówki pójdę i spróbuję oscypków góralskich .

To mój sposób na nudę.

Następnym razem, gdzie indziej się wybiorę,

aż cały świat zobaczę.