Uroczysta Sesja Rady Miasta Zakopane

Podczas wspólnej Uroczystej Sesji Rad Miasta Zakopane, Gminy Biały Dunajec, Gminy Bukowina Tatrzańska, Gminy Kościelisko, Gminy Poronin oraz Powiatu Tatrzańskiego, która odbyła się w kinie „Sokół”, miały miejsce trzy ważne wydarzenia: Rada Miasta Zakopane podjęła uchwałę w sprawie nadania  Honorowego Obywatelstwa Zakopanego prof. Wandzie Półtawskiej, wręczone zostały Nagrody Burmistrza Miasta Zakopane AD 2017 Zofii Forteckiej, Wojciechowi Mrozowi i Markowi Szali, a wszystkie zebrane na sesji Rady przyjęły rezolucję w 20-tą rocznicę pobytu Św. Jana Pawła II w Zakopanem.

Obejrzyj Uroczystą Sesję Rady Miasta Zakopane...

REZOLUCJA Rady Miasta Zakopane oraz Rady Gminy Biały Dunajec, Rady Gminy Bukowina Tatrzańska, Rady Gminy Kościelisko, Rady Gminy Poronin i Rady Powiatu Tatrzańskiego uchwalona na Uroczystej Sesji w dniu 05.06.2017 r. z okazji 20 rocznicy pobytu Św. Jana Pawła II w Zakopanem.

Mija 20 lat od pamiętnej wizyty w Zakopanem największego z rodu Polaków – Ojca Św. Jana Pawła II. Witaliśmy Go na stadionie Wielkiej Skoczni pod Krokwią. Hołd Górali Polskich – w imieniu synów Podhala, Spisza, Orawy, Pienin i Beskidów złożył Burmistrz Zakopanego Adam Bachleda - Curuś wraz z włodarzami gmin górskich i przedstawicielami trzech pokoleń najstarszych rodów góralskich.

Przywołajmy te słowa, bo ludzie honoru nie mogą pozostać wobec nich obojętni, ani o nich zapomnieć:

„Szczęśliwi i wdzięczni Bogu w Trójcy Jedynemu, iż wejrzał na niskość naszą, a Naród Polski wydźwignął, wyniósł w wielkim Synu gór naszych i zawołał do gór świętości niebieskich, pchnął na szlak zwycięstw nad złem, żeby grzechy, wady powypędzać, by zakwitło miłością rodzinne szczęście, oczy dzieci i młodzieży były ufne, czyste, a życie mężczyzn, kobiet i starców mężne, owocne, pogodne wiarą.

Przeto dziękujemy, Ojcze Święty, żeś nas wydostał z czerwonej niewoli, a teraz chcesz i uczysz, jak dom ojczysty, polski, wysprzątać z tego, co hańbi, rujnuje, zniewala, gubi. Dziękujemy za ojcowską i synowską troskę. Dziękujemy za modlitwy, upomnienia i ofiary Twoje, a w czymżeśmy Boga zdradzili i Ciebie zawiedli, zasmucili, przepraszamy.
Przepraszamy za zwątpienie, niedochowanie wierności, nieodpowiedzialne korzystanie z daru wolności.

Przyrzekamy, jak ten krzyż na Giewoncie, mocno trwać w wierze i tradycji chlubnej przodków naszych, a Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego dochować. Jak ongiś książę Mieszko u zarania dziejów naszych ziemie polskie poddał Stolicy Apostolskiej, tak my, górale polscy, dzisiaj, dnia 6 czerwca Roku Pańskiego 1997 u stóp krzyża na Giewoncie, składamy hołd najukochańszemu Synowi gór, największemu z rodu Polaków, Papieżowi, Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, zawierzając nasze rodziny, nas samych i te góry nasze, świadomi, że On nam przed Bogiem i ludźmi największej krasy dodaje swoim świętym pasterzowaniem.

Pomóż nam, Ojcze Święty, swoim błogosławieństwem wydostać się z wszelkiej śmierci do życia miłością prawdziwą i tak przejść próg nadziei w nowe, trzecie Tysiąclecie. Panie Boże, prowadź! „

Ten podniosły akt czci i zobowiązania górali został przypieczętowany słowami Papieża: „Na was zawsze można liczyć.”
Dziś, 20 lat od tego historycznego wydarzenia, my, radni gmin: Miasta Zakopane, Białego Dunajca, Bukowiny Tatrzańskiej, Kościeliska, Poronina oraz Powiatu Tatrzańskiego, potwierdzamy tamte zobowiązania.
Chcemy nasz podhalański dom wysprzątać  z tego, co hańbi, rujnuje, zniewala i gubi. Wyrażamy nieodpartą wolę, aby świętość życia ludzkiego postawić w centrum polskiego prawa i uczynimy wszystko, by chronić życie i godność człowieka na każdym etapie rozwoju – od poczęcia do naturalnej śmierci. Najwyższą uwagę skierujemy na potrzeby rodzin i ich harmonijny, zdrowy rozwój. Jesteśmy przeświadczeni, że tradycyjna, wielopokoleniowa rodzina, spełniająca swoje funkcje społeczne i wychowawcze jest narodowym skarbem i najważniejszym fundamentem życia społecznego. Będziemy się o nią troszczyć, wspomagać w trudnościach i chronić przed szkodliwą ingerencją w sferę praw rodzicielskich i więzi rodzinnych.

Będziemy czuwać nad umacnianiem w rodzinach katolickiej tożsamości młodego pokolenia, zadbamy o uwolnienie szkół i innych przestrzeni życia publicznego od wszelkich ideologii i obcej obyczajowości godzącej w naszą rodzimą kulturę. Otoczymy opieką i zapewnimy wsparcie osobom samotnym, zwłaszcza starszym, niedomagającym i potrzebującym pomocy.

Wykonując naszą społeczną misję, chcemy dołożyć wszelkich starań, aby umocnić i pogłębić integrację naszych lokalnych wspólnot, a także coraz mocniej zakorzeniać je w narodowej kulturze i wierze naszych przodków.

Apelujemy do wszystkich mieszkańców Podtatrza, aby w 20. rocznicę pobytu Św. Jana Pawła II na Podhalu przypomnieli sobie słowa Papieża – Polaka i czerpali mądrość z Jego nauczania w trosce o przemianę życia osobistego, społecznego i narodowego. Odpowiedzmy Mu dziś, po 20 latach, że słusznie pokładał w nas swoje nadzieje, bo na nas naprawdę „zawsze można liczyć”.

Pani Profesor Wanda Półtawska jest związana z Zakopanem poprzez swoją wieloletnią działalność oraz współpracę z Ojcem Świętym Janem Pawłem II w dziele Duszpasterstwa Rodzin, przygotowania do życia w małżeństwie i rodzinie oraz obrony życia ludzkiego od chwili poczęcia. Pragniemy uhonorować więźniarkę Ravensbrück, lekarkę, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, nieugiętą obrończynię życia oraz propagatorkę chrześcijańskich wartości w życiu rodzinnym i społecznym – Osobowość o wyjątkowym autorytecie, która wniosła ogromny wkład w rozwój katolickiej nauki społecznej. Chcemy docenić także jej wybitne zasługi w upamiętnianiu prawdy o tragicznych wojennych losach więźniów hitlerowskich obozów koncentracyjnych, a przede wszystkim - nieustanne dawanie świadectwa miłości do drugiego człowieka i niesienie pomocy potrzebującym. Życie i praca Pani Profesor, Jej nieustępliwe podejmowanie trudnych spraw współczesnego świata i przekazywanie nauki Kościoła budzi podziw, a przede wszystkim – jest wzorem do naśladowania.

Wanda Półtawska z domu Wojtasik urodziła się 2 listopada 1921 roku w Lublinie jako najmłodsza z trzech sióstr. Uczęszczała do szkoły Sióstr Urszulanek. W chwili wybuchu wojny była uczennicą drugiej klasy liceum. Jako harcerka zajęła się służbą pomocniczą, przystąpiła do konspiracyjnej walki jako łączniczka, uczestnicząc jednocześnie w tajnym nauczaniu. W lutym 1941 została aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Zamku Lubelskim, 22 września tego roku była przewieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück w Meklemburgii. W marcu 1945 roku została wysłana obozu w Neustadt-Glewe, gdzie była więziona do końca wojny.

W obozie została doświadczalnie zoperowana przez niemieckich lekarzy w pierwszej grupie ravensbrückich "królików". Później spisała swoje wspomnienia z tego okresu. Po dwudziestu latach wydane one zostały najpierw w Polsce, a potem przetłumaczone także na język japoński, angielski, niemiecki i włoski.

W latach 1945–1951 studiowała medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1947 roku wyszła za mąż za Andrzeja Półtawskiego. Urodziła cztery córki. Pracę lekarza rozpoczęła w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie koło Krakowa w lutym 1952. Już w kwietniu tego roku, otrzymawszy stypendium specjalizacyjne w psychiatrii, przeniosła się do Kliniki Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie, gdzie pracowała do roku 1968, przechodząc kolejno stopnie asystenta, starszego asystenta i adiunkta, ordynatora oddziału, równolegle zaś oba stopnie specjalizacji i doktorat (1964). Przez 18 lat (1954-1972) działała w Poradni Wychowawczo-Leczniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadziła badania tzw. "dzieci oświęcimskich" – ludzi, którzy jako dzieci trafili do obozów koncentracyjnych. Opracowała też metodę "psychoterapii obiektywizującej" polegającej na uświadamianiu nieprzystosowanej młodzieży jej miejsca w rodzinie i społeczeństwie.

W 1969 r. zwolniła się z Kliniki, aby poświęcić się przede wszystkim poradnictwu małżeńskiemu i rodzinnemu. Przez 42 lata (1955–1997) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem na Akademii Papieskiej w Krakowie. W roku 1967 zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy tymże Wydziale i kierowała nim przez 33 lata, szkoląc młode małżeństwa i narzeczonych oraz księży. W latach 1981–1984 wykładała w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.

Poświęciła się zagadnieniom związanym z małżeństwem i rodziną, przedstawiając je w świetle wiary i Bożej prawdy o człowieku, a tym samym w zgodzie z nauczaniem św. Jana Pawła II. Pracowała na tym polu niestrudzenie, tak w Polsce, jak i na płaszczyźnie międzynarodowej. Napisała szereg prac o przygotowaniu do małżeństwa, ludzkiej płciowości i płodności. Podejmowała także wysiłki, by zorganizować i uaktywnić lekarzy w służbie życia i rodziny. Prowadziła liczne wykłady z zakresu życia rodzinnego. W 2014 r. dzięki Jej apelowi – jako przygotowanie do kanonizacji Jana Pawła II – wielu katolickich lekarzy i studentów medycyny w Polsce podpisało „Deklarację wiary w przedmiocie płciowości i płodności ludzkiej” jako wyraz poszanowania życia i godności osoby ludzkiej w praktyce lekarskiej  w duchu katolickiej nauki Kościoła, o co tak bardzo zabiegał polski Papież.
 
W roku 1994 Pani Profesor Półtawska została mianowana członkiem Papieskiej Akademii Życia. Współpracowała też z Papieską Radą dla Pracowników Służby Zdrowia i Papieską Radą Rodziny. Została odznaczona medalem "Pro Ecclesia et Pontifice" (1981), w roku 1999 Medalem Polskiego Senatu, Medalem św. Jadwigi Akademii Papieskiej w Krakowie i Komandorią Papieskiego Orderu św. Grzegorza. W 2012 roku otrzymała Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2016 roku Order Orła Białego. Uhonorowana została też tytułem Doctor Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz nagrodą Fides et Ratio.

Pragniemy podkreślić, że Pani Profesor Wanda Półtawska jest też w szczególny sposób zasłużona dla Zakopanego (a także całego Podhala) poprzez wkład w wielkie dzieło Katolickiego Duszpasterstwa Rodzin oraz przygotowania do małżeństwa i rodziny. Zostało ono zapoczątkowane  w naszym mieście przy Parafii Najświętszej Rodziny na przełomie lat 1960–1970, wkrótce po jego zainicjowaniu w Archidiecezji Krakowskiej przez ówczesnego Arcybiskupa Księdza Karola Wojtyłę, dzisiaj Świętego Jana Pawła II. Rozwinęło się ono jako jedno z pierwszych i przyniosło owoce właśnie tutaj, czerpiąc obficie z nauk Soboru Watykańskiego II, Encykliki Humane Vitae Pawła VI oraz nauczania Jana Pawła II. Organizowała konkretne osoby, które w znaczący sposób wspierały finansów budowę Kościoła Św. Krzyża w Zakopanem. Organizowała spotkania i wykłady o rodzinie. Pomogła w sprowadzeniu relikwii Św. Ojca Pio.
Pani Profesor należała do wiodących osób, które skupiły grupę miejscowych duchownych oraz świeckich, formując je duchowo i przygotowując specjalistycznie jako wykładowców i instruktorów zgodnie z nauczaniem Kościoła do pracy w różnych formach duszpasterstwa i poradnictwa rodzinnego. Jako niezłomna obrończyni życia ludzkiego inspirowała i wspierała też działania, jakie osoby zaangażowane w Duszpasterstwo Rodzin podejmowały w różnych środowiskach na terenie Zakopanego przyczyniając się do uratowania życia wielu nienarodzonych dzieci, niosąc konkretną pomoc matkom i rodzicom w trudnej sytuacji.

Dzieło Duszpasterstwa Rodzin, w które tak mocno zaangażowana była Pani Profesor, trwa w Zakopanem i na Podhalu do dziś. To dzięki niemu wiele małżeństw i rodzin zakopiańskich i podhalańskich prowadzi swe życie zgodnie z wiarą i katolicką nauką Kościoła, w tym duchu wychowując też młode pokolenia. To także nieustanna motywacja i duchowa siła dla wielu osób do podejmowania takich działań i decyzji w życiu społecznym, które służą rzeczywistemu dobru małżeństwa i rodziny.

Uchwała Kapituły Nagrody Burmistrza Miasta Zakopanego z dnia 25 maja 2017 roku.

Kapituła Nagrody Burmistrza w osobach:
Przewodnicząca Jolanta Iwanicka

Członkowie:
Maria Mateja Torbiarz
Jan Karpiel
Stefan Rogalski
Anna Waloch
Krzysztof Owczarek
Adam Kitkowski

po rozpatrzeniu wniosków złożonych przez Radnych Powiatu Tatrzańskiego Mateusza Kubińca Vice przewodniczącego Rady, Sołtysa Kościeliska i Wawrzyńca Bystrzyckiego, Radnych Miasta Zakopane: Macieja Wojaka, Wojciecha Tatara, Marka Donatowicza, Jacka Kalaty, Dyrektora Muzeum Tatrzańskiego Annę Wende Surmiak,  Tatrzańską Izbę Gospodarczą, Muzeum Tatrzańskie, Stowarzyszenie rozwoju Podtatrza, Stowarzyszenie im. Mieczysława Karłowicza, Stowarzyszenie „Made in Zakopane”, Tygodnik Podhalański, Tymoteusza i Mateusza Mróz, Cech Rzemiosł Różnych, Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Oddział Podhalański, Okręgowy Związek Łyżwiarstwa Szybkiego, Klub Sportowy AZS Zakopane, Radę Pedagogiczną i pracowników  Zespołu szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem, członka Kapituły Nagrody Burmistrza – Marię Mateja - Torbiarz
po szczegółowym omówieniu kandydatur, w wyniku przeprowadzonych głosowań jednomyślnie wybrała:

Zofię Fortecką,
Wojciecha Mroza,
Marka Szalę

jako kandydatów do Nagrody Burmistrza

Marek Szala

Jest Pan znakomitym artystą, promującym Zakopane swoją pracą w Polsce i za granicą poprzez liczne wystawy zbiorowe i indywidualne, a także realizację dużych projektów scenograficznych, teatralnych i plenerowych takich jak ceremonie otwarcia i zamknięcia Uniwersjad w Zakopanem oraz Międzynarodowych Festiwali Folkloru Ziem Górskich.
Dziękujemy Panu za plakaty, scenografie, nagrody festiwalowe i wydawnictwa, za prace konserwatorskie i restauracyjne zabytkowych nagrobków na Pęksowym Brzyzku.

Społeczność naszego miasta szczególnie wdzięczna jest Panu za prace wykonane dla Świętego Jana Pawła II i dla Jego upamiętnienia. Pragniemy podziękować za Ołtarz Papieski wraz z wyposażeniem liturgicznym, plastyczną oprawę ceremonii ofiarowania do Watykanu polskiej choinki z Zakopanego w 1997 roku, granitowy pomnik Jana Pawła II w „Księżówce”, relikwiarz w Ogrodach Watykańskich z cząstkami polskiej ziemi, upamiętniający Jubileusz 100-lecia Krzyża na Giewoncie i pontyfikat Jana Pawła II oraz tablice pod Wielką Krokwią upamiętniające pobyt Świętego i odprawienie Mszy Świętej w dniu 6 czerwca 1997 roku.

Dziękujemy za Pana wrażliwość na drugiego człowieka.
Uznając te zasługi przyznaję Panu Nagrodę Burmistrza AD 2017.

Wojciech Mróz

Jest Pan znakomitym dziennikarzem, poetą i felietonistą, współzałożycielem i pierwszym redaktorem naczelnym Tygodnika Podhalańskiego.

To również za Pana udziałem miasto Zakopane jest szeroko promowane na antenach telewizyjnych. Pana reportaże, filmy dokumentalne, cykl „Filmowa Biblioteka Zakopanego” i program „Pod Tatrami” docierają do odbiorców w kraju i Polonii na całym świecie. Pana wiersze, powieść „Zapach drzewa sandałowego w ostatnich dniach XX wieku” i zbiór felietonów „Zakopane – miasto cudów” cieszą, wzruszają i dają do myślenia.

Serdecznie dziękuję za Pana życzliwość dla mieszkańców i dla Zakopanego oraz za organizowanie dorocznych spotkań dziennikarzy i ludzi wolnych zawodów „Jesienny Chart”.

W uznaniu zasług przyznaję Panu Nagrodę Burmistrza AD 2017.

Zofia Fortecka

Malarstwo na szkle to obecnie najbardziej charakterystyczna, rozpoznawalna na świecie gałąź podhalańskiej sztuki ludowej. Stało się tak również dzięki Pani twórczości, dzięki wystawom w Polsce i za granicą. Jest Pani wybitnym ambasadorem rodzimej sztuki ludowej, rozsławiając Zakopane i Podhale.  
Stacje drogi krzyżowej w Sanktuarium Matki Bożej Jaworzyńskiej „Królowej Tatr” na Wiktorówkach oraz w kaplicy Sióstr Szensztackich na Krzeptówkach pozwalają na kontemplację i zgłębianie Bożych tajemnic.

Dziękuję za wspaniałą twórczość  artystyczną, za miniaturowe Świątki, za kolorowe krzyże, za każdą historię biblijną tam opisaną. Niech Święci, których tak chętnie przedstawia Pani w swoich pracach mają Panią w swojej opiece.
Jako wyraz wdzięczności  za działalnie na rzecz Zakopanego, przyznaję Pani Nagrodę Burmistrza AD 2017.