Pielgrzymka z Zakopanego do Sokółki

Kolejna grupa pielgrzymów z Zakopanego odwiedziła miejsce wydarzenia eucharystycznego, jakie miało miejsce w wybudowanym w latach 1840-1848 kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce. Zakopiańczycy odwiedzili także wiele miejsc szczególnie ważnych dla katolików i prawosławnych. Suchowola założona w XVI wieku, to miejsce, gdzie znajduje się geometryczny środek Europy, gdzie do liceum uczęszczał w latach 1961-65 błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko. Miejsce jego urodzin i rodzinny dom znajdują się w Okopach, tu także znajduje się pamiątkowy obelisk upamiętniający bł. ks. Popiełuszko. Wigry, to jezioro, ale także wieś, gdzie znajduje się późnobarokowy kościół i były klasztor kamedułów. Erem kamedułów w Wigrach należał do najbogatszych w Europie. Ufundowany został w 1667 roku przez Jana II Kazimierza Wazę z obowiązkiem codziennej modlitwy o oddalenie od kraju wszystkich nieszczęść. Tu w 1999 roku przebywał Ojciec Święty Jan Paweł II.

Sejny – tu znajduje się Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, kościół podominikański , który stanowi wschodnią część dawnego kompleksu klasztornego dominikanów. Kościół wybudowany został w latach 1610-1619 w stylu późnorenesansowym.

Różanystok - tu pielgrzymi nawiedzili Sanktuarium Maryjne – prowadzone przez salezjanów w świątyni wzniesionej na wzór kościoła jezuickiego w Grodnie. Kościół jest trzynawowy, wzniesiony na rzucie krzyża łacińskiego, prezbiterium jest zwrócone w kierunku południowym, całość ma styl barokowy, natomiast wystrój i ołtarze z ornamentami dekoracyjnymi – rokokowy.

W Sokółce, oprócz uczestniczenia we Mszy św. kościele pw.św.Antoniego Padewskiego zwiedzono także XIX-wieczną cerkiew prawosławną św. Aleksandra Newskiego.

Kolejnym etapem podróży był Wasilków i Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Świętej Wodzie. W kościele znajduje się cudowny wizerunek Matki Bożej Bolesnej, który ściąga do tego miejsca chrześcijan obrządku rzymskokatolickiego, greckokatolickiego i prawosławnego. Powstanie Świętej wody owiane jest licznymi legendami sięgającymi czasów średniowiecza. Obok kościoła znajduje się góra krzyży.

Białystok to miejsce, gdzie obok licznych świątyń znajduje się Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, w którym spoczywają doczesne szczątki błogosławionego ks.Michała Sopoćki.

Następnym etapem podróży była Święta Góra Grabarka, gdzie od stuleci pielgrzymują wyznawcy prawosławia, zostawiając tu swoje krzyże i modlitwy.

W niedaleko położonym Pratulinie nawiedzono Sanktuarium Błogosławionego Wincentego Lewoniuka i 12 Męczenników Podlaskich, zamordowanych w obronie wiary w 1874 roku. Ich relikwie są złożone w bocznej kaplicy kościoła parafialnego w specjalnie przygotowanej do tego urnie. Zanim tam jednak trafiły leżały w pobliskim lesie. Tam zostali rozstrzelani obrońcy kościoła, którzy nie chcieli oddać swojej świątyni władzy rosyjskiej, która chciała uczynić z niej kościół prawosławny. Na początku października 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II beatyfikował męczenników z Pratulina. W Sanktuarium znajduje się również kopia obrazu E. Radzikowskiego zatytułowany „Męczeństwo Unitów w Pratulinie”.

Ostatnim etapem pielgrzymki był Kodeń i Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej Królowej Podlasia. – Matki Jedności. Tu właśnie znajduje się słynny obraz, który został ukoronowany 15 sierpnia 1723 roku przez biskupa łuckiego Stefana Rupniewskiego jako trzeci na prawie papieskim na ziemiach Rzeczypospolitej, po obrazie Matki Bożej Częstochowskiej i obrazie Matki Bożej Trockiej. Z uwagi na przejęcie w dniu 6 kwietnia 1875 kościoła kodeńskiego przez prawosławnych, od sierpnia 1875 do września 1927 obraz znajdował się na Jasnej Górze w Częstochowie, skąd przez Warszawę wrócił 3-4 września 1927, natomiast ołtarz główny, w którym znajdował się obraz, wywieziono do Opinogóry, gdzie znajdował się do 1928 roku. Kolejne nawiedzane świątynie rzymskokatolickie zostały ustanowione kościołami stacyjnymi z Bramami Miłosierdzia.

Wydarzenie eucharystyczne w Sokółce

W niedzielę 12 października 2008 roku, tuż po beatyfikacji sługi Bożego ks. Michała Sopoćki, podczas Mszy świętej rozpoczynającej się w kościele parafialnym pw. św. Antoniego w Sokółce o godzinie 8.30, w trakcie udzielania Komunii świętej jednemu z kapłanów wypadł na stopień ołtarza konsekrowany Komunikant. Kapłan przerwał udzielanie Komunii świętej, podniósł Go i, zgodnie z przepisem liturgicznym, włożył do vasculum – małego naczynia z wodą, stojącego zwykle przy tabernakulum, służącego kapłanowi do obmycia palców po udzielaniu Komunii świętej. Komunikant eucharystyczny miał się w tym naczyniu rozpuścić. Po Mszy świętej siostra Julia Dubowska, zakrystianka z posługującego w parafii Zgromadzenia Sióstr Eucharystek, mając świadomość, że konsekrowany Komunikant będzie rozpuszczał się jakiś czas, na polecenie ks. kan. Stanisława Gniedziejko, proboszcza parafii, przelała zawartość vasculum do innego naczynia i umieściła je w sejfie znajdującym się w zakrystii kościoła. Klucze do sejfu miała tylko Siostra i ks. Proboszcz. Po upływie tygodnia, 19 października, w niedzielę misyjną, siostra Julia – przynaglona zapytaniem ks. Proboszcza o stan Komunikantu – zajrzała do sejfu. Otwierając go poczuła delikatny zapach przaśnego chleba. Po otwarciu naczynia zobaczyła czystą wodę z rozpuszczającym się w niej Komunikantem, na środku którego widniała wypukła plamka o intensywnej czerwonej barwie, przypominająca wyglądem skrzep krwi, mający postać jakby żywej cząstki ciała. Woda w naczyniu była niezabarwiona. Siostra natychmiast powiadomiła ks. Proboszcza, który nadszedł wraz z miejscowymi kapłanami i misjonarzem, ks. Ryszardem Górowskim. Wszyscy byli zaskoczeni i zadziwieni tym, co ujrzeli. Bezzwłocznie powiadomiono o wydarzeniu Metropolitę Białostockiego, księdza Arcybiskupa Edwarda Ozorowskiego, który przybył do Sokółki wraz z Kanclerzem Kurii, księżmi infułatami i księżmi profesorami. Wszyscy byli głęboko poruszeni tym, co zobaczyli. Ks. Arcybiskup zalecił Komunikant zabezpieczyć oraz czekać i obserwować, co dalej będzie się z Nim działo. Dnia 29 października naczynie z Komunikantem przeniesiono do kaplicy Miłosierdzia Bożego na plebanii i umieszczono w tabernakulum. Następnego dnia, decyzją ks. Arcybiskupa, Komunikant z widoczną na Nim plamką wyjęto z wody i położono na małym korporale, a następnie umieszczono w tabernakulum. Komunikant był w ten sposób przechowywany przez trzy lata, aż do uroczystego przeniesienia go do kościoła 2 października 2011 roku. Przez pierwszy rok zachowywano tajemnicę. Rozważano, co czynić dalej, skoro jest to jakiś Boży znak, który trzeba odczytać. Do połowy stycznia 2009 roku fragment Komunikantu o zmienionej postaci w sposób naturalny zasechł i pozostał w formie zakrzepłej krwi. Od tamtej pory nie zmienił swojego wyglądu. W styczniu 2009 roku ks. Arcybiskup zlecił poddać Komunikant badaniom patomorfologicznym, a 30 marca tegoż roku powołał Komisję Kościelną do zbadania zaistniałych zjawisk. W Wielki Czwartek, 9 kwietnia 2009 roku, decyzją Jego Ekscelencji, kościół p.w. św. Antoniego Padewskiego w Sokółce został podniesiony do rangi Kolegiaty oraz powołano Kolegiacką Kapitułę Najświętszego Sakramentu. W jej skład weszli kapłani archidiecezji białostockiej – proboszczowie i budowniczowie nowych kościołów. Charyzmatem Kapituły jest troska o kult i szerzenie czci Chrystusa Eucharystycznego – strzeżenie Eucharystii.