„ŚWIĘCI NIE PRZEMIJAJĄ”

20 maja – 31 lipca 2020 Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem ul. Krupówki 41. Niezmiernie miło jest nam poinformować, iż w dalszej części wystawy „Święci nie przemijają” Miejska Galeria Sztuki im Wł. hr. Zamoyskiego przedstawia postacie kolejnych świętych: św. Kingi i św. Urszuli Ledóchowskiej.

Jan Paweł II wynosząc na ołtarze dwie święte kobiety – św. Kingę i św. Urszulę Ledóchowską, których życie i czyny dzielą epoki, a łączy wyjątkowa wspólnota misji, połączył symboliczną klamrą dwa duchowe ośrodki tak istotne dla religijnego społecznego i kulturowego kolorytu górskiej ziemi.

Paralelność losów i postaw jest tutaj wyjątkowa, a 700-letni dystans dziejowy jedynie uwypukla uniwersalizm i ponadczasowość wyznawanych wartości, o które dzisiaj tak trudno. Obie kobiety pochodziły ze znakomitych rodów, obie przybyły na polską ziemię, bezgranicznie oddane w służbie bliźniemu, przejęte bytem narodu i losem państwa. Obie królewski i arystokratyczny splendor zamieniły na zgrzebne płótno habitu. Obie po ziemskiej peregrynacji, oddając wszystko co doczesne, spoczęły pośród swoich współwyznawczyń, a ich dzieło i żywy kult nadal przynosi owoce.

Lidia Rosińska-Podleśny
Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr.
Zamoyskiego w Zakopanem

Św. Kinga (również Kunegunda) ur. 1234 r., zm. 1292 r. Węgierska królewna z dynastii Arpadów, księżna krakowska i sandomierka, a następnie zakonnica w Zakonie Świętej Klary (klarysek), żona polskiego władcy, Bolesława V Wstydliwego oraz święta Kościoła katolickiego. Wraz z Bolesławem stała się fundatorką wielu klasztorów i kościołów. Dziełem jej życia była fundacja starosądeckiego klasztoru klarysek. Po śmierci męża rozdała resztę kosztowności ubogim i wyjechała do Starego Sącza, gdzie postanowiła spędzić resztę swojego życia przyjmując habit zakonny. W 1291 r. Kinga zapadła na ciężką chorobę, zmarła w opinii świętości w starosądeckim klasztorze. Pochowano ją w kościele klasztornym sióstr klarysek.

Św. Urszula Ledóchowska (Julia Ledóchowska) ur. 1865 r., zm. 1939 r. W 1886 r. Julia Ledóchowska wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie. Po nowicjacie złożyła śluby zakonne i otrzymała imię s. Maria Urszula od Jezusa. W 1914 r. rozpoczęła w Szwecji działalność apostolską, gromadziła katoliczki na dyskusje religijne, rekolekcje. Zaczęła również wydawać miesięcznik katolicki. Zainicjowała wydanie zbioru tekstów o Ojczyźnie (1917 r.), organizowała odczyty. Założyła szkołę języków dla skandynawskich dziewcząt. W 1920 r. wraz z całą wspólnota urszulanek wróciła do Polski i zaangażowała się w odbudowę kraju. Powstało wówczas apostolskie Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Jan Paweł II beatyfikował Urszulę Ledóchowską 20 czerwca 1983 r., natomiast kanonizacja nastąpiła 18 maja 2003 r.

Zdjęcia prac oraz materiały prezentowane na wystawie pochodzą z archiwum i zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim w Krakowie, Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce, Klasztoru Sióstr Klarysek w Starym Sączu, Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego w Pniewach i Urzędu Miasta w Zakopanem.