„Ja, któremu w ręku każdy kwiat się kruszy…” – spotkanie z poezją Adama Asnyka

(Urszula Majewska) 27 listopada 2017 r. w Sali kinowej Gimnazjum nr 1 (i SP nr 5) w Zakopanem odbył się kolejny już wieczór poezji, zorganizowany przez Podhalański Uniwersytet III Wieku. Tym razem słuchaczki Uniwersytetu zaczarowały licznie zgromadzoną publiczność wierszami poety-filozofa, poety-patrioty, poety-podróżnika, a jednocześnie poety – nieszczęśliwego kochanka: Adama Asnyka. Okazją do pochylenia się nad jego twórczością stały się przypadająca w tym roku 120. rocznica jego śmierci oraz 180-lecie jego urodzin, które świętować będziemy w nadchodzącym roku (1838-1897).

„Ja, któremu w ręku każdy kwiat się kruszy…” – napisał niegdyś Asnyk o sobie. Jakie przeżycia skłoniły go do tak gorzkiego podsumowania…? W strofach recytowanych w poniedziałkowy wieczór można było, jak w zwierciadle, oglądać koleje jego życia, naznaczonego tęsknotą i samotnością, pełnego trudnych wyborów, rozterek egzystencjalnych, a także niespełnionych miłości. Recytacja poprzedzona została odczytaniem jego biografii – fascynującej opowieści o niezwykłym i burzliwym życiu, bogato zilustrowanej wyświetlanymi fotografiami. Pozwoliło to słuchaczom powiązać utwory z rożnymi etapami życia poety i w ten sposób spróbować na nowo zrozumieć tę poezję, znaną przecież wszystkim ze szkoły.

Scenariusz imprezy oraz całą oprawę artystyczną przygotowała współpracująca z Uniwersytetem p. Katarzyna Pietrzyk, aktorka Teatru Witkacego. Biografię oraz prezentację multimedialną opracowała p. Elżbieta Kyc, kierownik Biblioteki Pedagogicznej w Zakopanem. Całości wydarzenia dopełniły utwory muzyczne, tradycyjnie już wykonywane przez przedstawicieli młodego pokolenia: nastrojowe utwory wygrywane na skrzypcach przez Franciszka Kudasika, ucznia POSA w Zakopanem, a także piosenki z tekstami wierszy Asnyka, wyśpiewane przez uczennice: Małgorzatę Kowalczyk (ZSHT) oraz Dominikę Budzyk (Gimnazjum nr 1). Po raz kolejny zatem poezja stała się swego rodzaju pomostem łączącym pokolenia, a wszystkie te interpretacje ukazały jej różnorodność i uniwersalizm.

Poezja Asnyka stanowiła ponadto inspiracją prac malarskich słuchaczek Uniwersytetu, których wystawę przed wejściem do Sali kinowej przygotował p. Wojciech Sikorski, pracownik zakopiańskiej „Jutrzenki”.

„(…) Nie znać tam było, żeby go kto kochał..” – tak wspomina Adama Asnyka jedna z bliskich mu osób. Wieczór poezji, zaaranżowany przez Podhalański Uniwersytet III Wieku, niewątpliwie pozwolił tę poezję na nowo odkryć i pokochać.

Urszula Majewska