W ostatni piątek 13 stycznia w zakopiańskim Czerwonym Dworze znajdującym się przy ulicy Kasprusie odbyło się kolejne wydarzenie kulturalne. Gośćmi dr Małgorzaty Wnuk kierującej tą powołaną niedawno placówką kulturalną było małżeństwo państwa Walkoszów „Jamborów”. W obecności licznie zgromadzonych gości, wśród których był i Burmistrz Zakopane Leszek Dorula z małżonką otwarto dwie wystawy: wystawę mebli Stanisława Walkosza „Jambora” i wystawę haftu Danuty Walkosz „Jambor”. Słowo na temat pracy Stanisława Walkosza wygłosiła pani dr Alicja Marduła. Oglądając meble i wyroby hafciarskie w Czerwony Dworze czujemy, że warto otaczać się ładnymi, niepospolitymi przedmiotami ( nawet tymi codziennego użytku). Nie z próżności ale z potrzeby piękna, które każdy na swój sposób odczuwa.

   Dzieła państwa Walkoszów, tak jak i innych artystów z pewnością  upiększają nasze życie, nasz świat. W tym przypadku są  to dzieła sztuki użytkowej towarzyszącej nam każdego dnia.  

 Organizatorzy nie zapomnieli o poczęstunku .Tutaj należy wspomnieć o wspaniałych faworkach, wypiekanych przez Danutę Walkosz . Taki smakołyki też na chwilę „upiększają świat”...         

Organizatorem wernisażu było Zakopiańskie Centrum Kultury Czerwony Dwór.

  Meblarskie dzieła Stanisława Walkosza nie po raz pierwszy pokazano szerszej publiczności. Można je było obejrzeć 10 lat temu w restauracji „U Wnuka”. Mimo tego, że od tamtego czasu powstało szereg nowych realizacji , to nadal aktualne są słowa dr Alicji Marduły, która wtedy tak opowiadała o pracy Stanisława Walkosz „Jambora”:      

 „ Meble podhalańskie mają bogatą tradycję. Towarzyszyły mieszkańcom Podhala od czasów pierwszego osadnictwa na tych ziemiach. W dużym stopniu przyczynił się do tego łatwy dostęp do materiału, ale przede wszystkim zamiłowanie do ozdabiania przedmiotów codziennego użytku, wnętrz mieszkalnych i mebli. Danuta i Staszek Walkoszowie są przykładem kontynuacji tej tradycji.

      Pracownia Staszka znajduje się na Olczy, bo właśnie tam w warsztacie swojego ojca – też Stanisława zaczynał swoją pracę. Razem wykonywali piękne dębowe tradycyjne podhalańskie drzwi do nowego kościoła na Olczy. Wykonał wiele kompletów i pojedynczych mebli nie tylko w stylu podhalańskim, ale jak sam przyznaje – najważniejszą  pracą pod względem emocjonalnym było wykonanie kompletu jadalnego według projektu Jana Karpiela Bułecki na zakopiańską plebanię na przyjazd Ojca Świętego Jana Pawła II. Na wystawie prezentowany jest fotel z tego zestawu (duplikat), a także sypialnie, szafy, ławeczki, stoliczki, toaletki, komody.

Na wygląd mebla szczególny wpływ ma dobór materiału, forma i konstrukcja mebla oraz wykończenie powierzchni. U Staszka można zauważyć niezwykle staranny dobór drewna. Spośród wielu gatunków używa jesionu, wiązu, a na płyciny – jaworu. Dobór tego materiału jest zawsze przemyślany i bardzo trafny.

      Jeżeli chodzi o konstrukcję, to należy podkreślić, że Staszek stosuje stare, dobre zasady konstruowania mebli, a więc prawidłowy  dobór połączeń i precyzyjne wykonanie. Dzięki temu konstrukcja jest sztywna i stabilna.

      Charakterystycznym połączeniem jest połączenie na „kozią ratkę” (widlicowe zacinane) niespotykane w  meblarstwie innych regionów.

      O formie mebla decyduje przede wszystkim zdobnictwo, bogaty ornament w układzie wstęgowym, zamkniętym i siatkowym. U Staszka występuje w niepowtarzalnym układzie, chociaż stosuje wszystkie typowe motywy. Ulubionym są różnego kształtu lilijki.

Do sposobu zdobienia oprócz niezwykle bogatego ornamentu należy również zaliczyć kołkowanie, zdobienie krawędzi, tzw. Frezowanie, a także takie elementy konstrukcji używane w celach zdobniczych jak pieski i promienie. Te elementy także odnajdziemy w meblach Staszka.
      Ważnym zadaniem w meblarstwie jest pielęgnowanie stylu. Może nie proste naśladownictwo, ale dalszy rozwój form sztuki meblarskiej przy ciągłym uwzględnianiu nowych materiałów, rozwiązań konstrukcyjnych jak również wymagań funkcjonalnych i użytkowych. Myślę, że wszystko to robi Staszek, a trwałą inspiracją dla niego jest Danusia.”

Dr Alicja Marduła