39. Dni Muzyki Karola Szymanowskiego

Inscenizacja wesela góralskiego w wykonaniu zespołu góralskiego im. Klimka Bachledy to kolejny, barwny punkt 39. Dni Karola Szymanowskiego w Zakopanem. W nawiązaniu do wesela Heleny Rojówny i warszawskiego literata Mieczysława Rytarda, które odbyło się w kwietniu 1923 roku, a na którym świadkiem był Karol Szymanowski spod muzeum im.Karola Szymanowskiego „Atma” ulicami miasta przejechało wesele góralskie by na scenie w namiocie festiwalowym przedstawić zebranej publiczności ciąg dalszy spektaklu.

Jarosław Iwaszkiewicz (Spotkania z Szymanowskim): “...Jedną z największych fet zakopiaskich było wesele Rytardów. To powtórzenie parady bronowickiej zyskiwało, być może, na górskiej atmosferze; na pięknie góralskiej muzyki, której przewodził stryjeczny dziadek panny młodej, Bartek Obrochta ze swoim kwartetem; na pięknej wiosennej pogodzie – wesele odbywało się w kwietniu. Góry były jeszcze białe od śniegu, a na dole było ciepło i zielono, kiedyśmy zmierzchem zajechali do hotelu Karpowicza. Późnym wieczorem dopiero przyjechali do nas drużbowie, Karol Szymanowski i Wojtek Wawrytko, zmęczeni całodziennym “pytaniem” gości, co jest drużbowskim obowiązkiem w wigilię ślubu. Ile przy tych zaprosinach wypito wszędzie wódki, próżno by rachować – humory drużbów były wspaniałe i reszta wieczoru przeszła znakomicie. Nazajutrz od rana nastrój był uroczysty. Panna młoda była czarowna w swojej staroświeckiej sukni, odziedziczonej po jednej z prababek, ze swoim dobrym humorem i umiechem jednej z najmilszych kobiet, jakie udało mi się spotkać w życiu. A już sam ślub i wesele były jednym barwnym obrazem, który zresztą dość prędko zlał się w mych oczach w kolorową mgłe. Muzyka grała, drużbowie śpiewali, nie obeszło się bez bitki, gdyż nawet sama panna młoda powiadała, że “rada widzę bitkę na weselu”, a oszołomione cepry kręciły się jak spłoszone ptactwo pomiędzy barwnym góralskim korowodem. Nie brakowało tutaj nikogo z zakopiańskich wielkości: Witkacy, Gucio Zamoyski, Stryjeńscy, Jan Mieczysławski z żoną, jednym słowem wszyscy...”