„Krajobraz Podhala w poezji Kasprowicza i Tetmajera”

Grudniowe spotkania w ramach Ignacjańskich Spotkań ze Sztuką odbyły się 13 grudnia. Był to wieczór poezji i muzyki pt.: „Krajobraz Podhala w poezji Kasprowicza i Tetmajera” Wiersze wybitnych poetów recytowała Maria Łaś a Jakub Hubicki – akordeon i Kacper Hubicki – skrzypce, namalowali muzyczne brzmienie wieczoru. Były to kolejne spotkanie u Ojców Jezuitów „Na Górce”.

Słowo o wykonawcach:
Pani Maria Łaś – emerytowany nauczyciel języka polskiego, juror wielu przeglądów poezji i konkursów recytatorskich, skarbnica polskiej literatury przechowywanej w pamięci i dzieląca się pięknem poezji góralskiej i polskiej gdzie i kiedy się tylko da, ale nade wszystko ciepła, troskliwa, gościnna, pełna pogody i prostoty kobieta.

Jakub Hubicki - akordeonista, student akordeonu na wydziale Jazz`u Katowickiej Akademii Muzycznej i student filozofii Akademii Ignatianum w Krakowie. Uczy się, komponuje, aranżuje i koncertuje z wieloma zespołami, bierze udział w wielu projektach muzycznych, współpracował między innymi z teatrem Witkacego. Stylistyka jego gry kołysze się między klasyką, folklorem i jazzem. Od jego występu w ubiegłym roku rozpoczęliśmy Ignacjańskie Spotkania ze Sztuką i był inspiracją pomysłu na projekt.

Kacper Hubicki - skrzypek, uczeń nowotarskiej Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia i Liceum Ogólnokształcącego im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Generalnie wykonuje muzykę klasyczną, ale próbuje sił także aranżując i komponując. Cichutko zaczyna flirtować z jazzem. Kilkakrotnie mogliśmy słyszeć jego wykonania na „Górce”.

Słowem wstępu, należy powiedzieć, co łączy obydwu poetów - epoka Młodej Polski, w której tworzyli, oraz tematyka, której na pewnym etapie swojego życia sięgnęli - tematyka gór. Jednak dwa różne pochodzenia artystów powodują różnice w podejściu do tematyki.

Kasprowicz wywodzi się z wiejskiej chaty, wszystko, do czego doszedł twórczo zawdzięcza swojej zawziętości i pracy. Natomiast Tetmajer wychowuje się w cieplarnianych warunkach dworu szlacheckiego, wspierany przez swoją rodzinę.

I tak oto Kasprowicz w swoich dziełach tatrzańskich, pięknem, które tam dostrzegał, chciał dzielić się z ludźmi, chciał nauczyć patrzeć. Tetmajer z kolei jest indywidualistą. Pisze dla siebie, z potrzeby serca. We wstępie do Gawęd wspomina „Czterech widzę słuchaczy swojej twórczości: Ojciec mój, Seweryn Goszczyński, który mnie w tatry wprowadził i wiecznej pamięci Tytus Chałubiński”.

Ten wieczór przeniósł słuchaczy w najpiękniejsze części Tatr - na wycieczkę śladami wrażliwości Jana Kasprowicza i Kazimierza Przerwy-Tetmajera.