„KRONIKI ZAKOPIAŃSKIE” MACIEJA KRUPY

7 października w Galerii Sztuki XX wieku w willi Oksza miała miejsce promocja książki pod tytułem „Kroniki zakopiańskie” autorstwa Macieja Krupy dziennikarza, publicysty, tłumacza i przewodnika. Licznie przybyli do Okszy goście zostali zaproszeni przez Muzeum Tatrzańskie, Fundację „Zakopiańczycy. W poszukiwaniu tożsamości” oraz Wydawnictwo Czarne.

Książka Macieja Krupy etnologa, dziennikarza, publicysty i tłumacza i przewodnika zatytułowana Kroniki zakopiańskie wydana przez wydawnictwo „Czarne” przyciągnęła do willi „Oksza” wiele osób. Pięknie wydana, ilustrowana wieloma cennymi zdjęciami z archiwum Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego, Ośrodka Dokumentacji Tatrzańskiej TPN, Muzeum Narodowego w Krakowie, Narodowego Archiwum Cyfrowego, kwartalnika „Tatry TPN”, Stowarzyszenia Muzeum Harcerskie im. Olgi i Andrzeja Małkowskich w Zakopanem, Wisławy Szymborskiej oraz Autora została wykupiona jeszcze przed rozpoczęciem promocji. W kolejce do Autora ustawiła się długa kolejka po autografy. ` Gości witała dyr. Muzeum Anna Wende-Surmiak przedstawiając Macieja Krupę także jako bliskiego współpracownika muzeum. Sam „kronikarz” mówił o swojej wieloletniej pracy nad książką, fascynacji postacią Rafała Malczewskiego , subiektywnym wyborze wydarzeń, czytał także fragmenty Kronik zakopiańskich. Już po oddaniu książki do druku dotarły do niego nowe informacje i zdjęcia, z pewnością dopiero teraz, po ukazaniu się pozycji pojawiać się będą kolejne, rozwiązując niewyjaśnione zagadki. Kroniki zakopiańskie rozpoczyna przedmowa, a po niej tekst pod datą 1616. Z tego roku pochodzi właśnie dokument, w którym po raz pierwszy pojawia się nazwa „Zakopane”. Kończy tę barwną kronikę rok1939 - zawody FIS i wybuch drugiej wojny światowej, która zamyka pewną epokę w historii Zakopanego, jak pisze Maciej Krupa. Książkę polecić można każdemu – Zakopiańczykom, turystom, wszystkim, którym Zakopane jest bliskie, a jeszcze bardziej tym, którzy go nie lubią. Bo Zakopane to miasto symbol, miasto mit, „miejscowość przedziwna i urocza, jedyna na podhalańskiej ziemi, a może i na całym globie” jak pisał Malczewski.