Poetycki początek festiwalu

20 sierpnia w muszli koncertowej w Parku Miejskim w Zakopanem odbyły się uroczyste Posiady Poetów Podhala, podczas których nastąpiło ogłoszenie wyników XLIV Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Tadeusza Staicha na wiersz o tematyce górskiej. Oprócz wierszy laureatów recytowanych przez aktorów Teatru Witkacego i Marię Dudek zabrzmiała także poezja śpiewana. Wystąpił zespół „Dom o Zielonych Progach”. Nagrody zwycięzcom poetyckich zmagań wręczała Zastępca Burmistrza Miasta Zakopane Agnieszka Nowak-Gąsienica wraz z Dyrektorem Biura Promocji Andrzejem Kaweckim i Naczelnik Wydziału Kultury i Popularyzacji Zakopanego Joanną Staszak. Na zakończenie posadów wszyscy przybyli poeci mogli zaprezentować publiczności swoje wiersze.

Głównym celem Konkursu Literackiego im. Tadeusza Staicha na wiersz o tematyce górskiej jest popularyzacja poezji związanej z górami, zarówno tej pisanej gwarą, jak i językiem literackim. Konkurs ogłaszany przez Burmistrza Miasta Zakopane jest co roku imprezą towarzyszącą Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich i doskonale wpisuje się w jego klimat i przesłanie. Inicjatorem konkursu w 1972 r. był ówczesny prezes Zakopiańskiego Klubu Literackiego Tadeusz Staich. Od roku 1988, na wniosek poety z Poronina Franciszka Łojasa Kośli, Ogólnopolski Konkurs Poetycki nosi jego imię.

Protokół obrad Jury Konkursu Poetyckiego

na wiersz o tematyce górskiej im. Tadeusza Staicha

Jury w składzie:

1. Adam Ziemianin - przewodniczący

2. Maria Mateja-Torbiarz - sekretarz

3. Mieczysław Mantyka – członek

4. Maria Śliwińska – członek

5. Stanisława Strachanowska - członek

   na posiedzeniu w dniu 09 lipca 2015 roku po zapoznaniu się z utworami 101 autorów, którzy nadesłali 234 wiersze postanowiło: 

1. W kategorii wierszy pisanych językiem literackim przyznać:

   I nagrodę autorowi godło  „Nadzieja” za zestaw wierszy

   II nagrodę autorowi godło  „Onyx” za zestaw wierszy

   III nagrodę autorowi godło  „Zarysy” za zestaw wierszy

   wyróżnienie autorowi godło „Przewodnik” za zestaw wierszy

   wyróżnienie autorowi godło „Katrin” za zestaw wierszy

   wyróżnienie autorowi godło „Karo” za zestaw wierszy 

2. W kategorii wierszy pisanych gwarą przyznać:

   I nagrodę autorowi godło „Miyrwa” za zestaw wierszy

   II nagrodę autorowi godło „Cas” za zestaw wierszy

   III nagrodę autorowi: godło „Sarna” za zestaw wierszy

   wyróżnienie autorowi godło „Hereściok” za wiersze „Holny” oraz „Gawenda”

   wyróżnienie autorowi godło „Skorusa” za  wiersz „Holne chromy” 

   Po otwarciu kopert autorami nagrodzonych wierszy okazali się:

• godło „Nadzieja” – Wanda Łomnicka-Dulak, Piwniczna Zdrój

• godło „Onyx” – Małgorzata Kierat, Świętochłowice

• godło „Zarysy” – Anna Oliwińska-Wacko, Czudec

• godło „Przewodnik” – Antonina Sebesta, Myślenice

• godło „Katrin” – Katarzyna Wiktoria Polak, Kraków

• godło „ Karo” – Ela Galoch, Turek

• godło „Miyrwa” – Roman Dzioboń, Nowy Targ

• godło „Cas” – Jerzy M. Kiersztyn, Zubrzyca Górna

• godło „Sarna” – Izabela Wójcik, Łódź

• godło „ Hereściok” – Wanda Szado-Kudasikowa, Nowy Targ

• godło „Skorusa” – Zofia Roj Mrozicka, Zakopane 

  Wysokość nagród ustalą organizatorzy konkursu. 

  Jury gratuluje laureatom za oryginalność, talent i ciekawe spojrzenie na góry i związane z nimi zjawiska.

  Gratulujemy wszystkim uczestnikom konkursu, zapraszając jednocześnie do dalszego udziału w konkursie.

  Jury prosi o przestrzeganie warunków konkursu i nie nadsyłanie na konkurs nagrodzonych wcześniej wierszy. 

  I nagroda

  W kategorii wierszy pisanych gwarą za zestaw wierszy

  Roman Dzioboń (Nowy Targ) 

Gadzik

Prawe połednie…

                                parnawe

cy tyz nie przydzie burniawa?

   trzaby ky siednąć, dychnąć
       dy przy bacówce ława

      Ne i kie siednąć, te siednąć

                z ramiynia brzymie cisnąć

      spoconom kosulke srucić

         wóniami sie zachłysneńć

    Nie ino przecie jo som

        totyj cichości był rod:

     bo, wiycie, malućki gadzik

      na moim kolanie se siod

                Płochliwo jascurecka

                   spokojnie ku mnie patrzała

                poznała przyjaciela:

                nika nie uciekała

        Tak wej my se siedzieli

             ciesyli my sie zyciem

         gadzik swoim, jo swoim

             tak casym bywo -

                               widzicie?

                  Zygor z kukułkom

Zygor z kukułkom na ścianie
      już kuko pore roków
chłopcysko jagnicki pasie
     na brzyzku, przy potoku

            Jagnicki hnet porosły
            zrobiyły sie śnif owce
            chłopcysko tyz w góre śmignył
            posed ku bacy w Gorce

A zygor furt ino tyko
i wskakuje ptosek-
   chłopok juz sie byciarzy
kysi za dziywkom posed…

            Ej Boze, cas przecie nie stoi
                ba jak waryjok leci
            po Góraf masiyrujom – wnuki
                      a przódzi – dzieci

   Im Góry przecie nie strasne
       przecie to if ojcyzna-
   a dziadek?
                      w rynce kulka
                      a na głowie siwizna…

   A zygor cosi na ścianie
   coroz to cisyj kuko
    dziadek poziyro na Góry
       kieby tyz legnąć – suko

            Góry urosły, Dziadku
            to wyście sie zrobiył mały
            a na ścianie w izbecce
                   zatrzymali
                                 zygary …….

I nagroda

W kategorii wierszy pisanych językiem literackim za zestaw wierszy

Wanda Łomnicka-Dulak (Piwniczna Zdrój)

Z cyklu: Suplikacje górskie

SUPLIKACJE I

Panie Błękitem tchnący w jednym z Pięciu Stawów
gdy goryczką zakwitam i serce zacieniam

a lęk pełznie mgłą czarną zza wzgórza jasności
prowadź mnie na przełęcze - w Tatry Przemienienia.

Wybaw od umierania zwyczajnego piękna

kiedy ze smutkiem schodzę w kłamliwe doliny
chroń przed niespodziewanym zapomnieniem siebie
gdy spadną nienawiści kamienne lawiny.

Wlej we mnie ciszę złotą wiodącą ku szczytom
a myśli niech otoczą święte góry Boże

wybaw oczy od pustki- głodu krajobrazów
miłością nieś nad turni skaliste przestworze.

A gdy się już nasycę szronem od Zawratu
ja gałązka kosówki przez halny niesiona

proszę połóż mnie Panie na piersi gór srebrnych
niech skryją ich niebosiężne świetliste ramiona.

SUPLIKACJE II

Panie Płomiennowłosy w bukach pod Tarnicą
tchnij we mnie Swoją świętą radość wędrowania
niech mi życie nie ciąży a liść godzin szarych
ciepłej barwy dni przyszłych nigdy nie zasłania.

Przez złotomgielną ciszę w nadzieję poprowadź
bo przecież smak dotyk nie mówią mi wcale

to co ponadzmysłowe niech zamieszka w głębi
wypal mnie na węgiel w smolistej powale.

Prowadź skrajem nieba skrajami połonin
przez wymarły Jaworzec nad szumliwe potoki
wybaw od bezsensu przemijania bez śladu

niech bieszczadzki mnie strzeże anioł pięknooki.

Złota gałąź jaworowa rudy liść bukowy
niechaj mi pozostaną pieczęcią na duszy

r-,_        gdy płowe połoniny we mnie zarastają

i dawna kolejka- widmo ku bezkresom ruszy.

SUPLIKACJE V

Panie o jasnej twarzy beskidzkiego świtu
rozwiń jutrznię jak złoty rąbek Radziejowej
i spuść mi dni przeczyste milczące wieczory
a zorzę rozpal Swoim nieskalanym słowem.

Może jako baranek zaplączę się w ciernie
lub piorun letniej burzy spali czas dojrzały
połóż na moich ustach palec niemowności

ochroń moją zwyczajność przed obłokiem chwały.

A kiedy już utrudzi pospolitość godzin
rozpal gwiazdy złote na dachu Jaworzyny
prowadź wąwozami pokory prawdziwej

w posypane makiem wspomnień uliczki Muszyny.

Chroń od nagłości życia od pośpiechu śmierci
niech Słowo będzie skałą lądem ocalenia
moje myśli zakwitną złotą łąką maja

i kołyską się stanie nadpopradzka ziemia.