„Joanna Hasior. Bieszczadzki Pejzaż Życia”

W piątkowy wieczór 27 marca, w zakopiańskiej Galerii Władysława Hasiora odbyło się otwarcie wystawy biograficznej „Joanna Hasior. Bieszczadzki Pejzaż Życia”. Wystawa jest poświęcona sylwetce i działalności Joanny Hasior, byłej żony Władysława Hasiora. Organizatorzy skupili się szczególnie na losach bieszczadzkich malarki i gobeliniarki. Pokazane zostało kilkadziesiąt jej obrazów powstałych w Bieszczadach oraz prace jej uczennic wykonane podczas i w wyniku warsztatów gobeliniarskich, m.in.: Zofii Zdanowicz, Grażyny Stępień, Haliny Derwich, Elżbiety Wróbel, Teresy Ziemlińskiej, Ewy Brzezińskiej oraz wielu innych.

Ekspozycja prezentowana w Galerii Władysława Hasiora została uzupełniona o prace ze zbiorów rodziny artystki. Podczas spotkania można było obejrzeć film dokumentalny „Joanna Hasior. Bieszczadzki pejzaż życia” w reż. Julii Kubicy i Marka Władyki. To poruszający obraz, uzupełniający kapitalnie obraz niezwykłej osoby jaką była Joanna Hasior. Natalia Kwiatkowska z Cisnej zagrała i zaśpiewała parę utworów ludowych, jakich lubiła słuchać bohaterka wieczoru.

Spotkanie prowadziła Róża Franczak – teatrolożka artystka i właścicielka Galerii Barak w Czarnej.

Wystawa odbywa się w ramach projektu „Tatry Bieszczadom. Bieszczady Tatrom”.Kuratorzy wystawy: Agnieszka Słowik – Kwiatkowska, Julia Kubica, współpraca: Jolanta Trawka.
Koordynacja ze strony Muzeum Tatrzańskiego: Julita Dembowska.

Na to ciekawe spotkanie, pełne refleksji ale i smutku zaprosiły panie: Anna Wende-Surmiak Dyrektor Muzeum Tatrzańskiego im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem oraz Julia Kubica Dyrektor Gminnego Centrum Kultury i Ekologii w Cisnej.

Zapraszam na wystawę. Polecam gorąco film dokumentalny o Joannie Hasior.

Z materiałów organizatorów

Dwie były ponoć prawdziwe mistrzynie gobelinu – Magdalena Abakanowicz oraz Joanna Hasior. Pierwsza zawojowała świat, druga rozkochała w sobie Bieszczady. Artystka, nagradzana w Polsce i za granicą, ostatnie lata życia spędziła w Bieszczadach, gdzie prowadziła warsztaty tkackie w Cisnej, Tarnawie Niżnej i Myczkowcach. Ten zakątek Polski inspirował ją przez lata. Bieszczadów nigdy nie chciała opuścić. Joanna Hasior, absolwentka warszawskiej ASP, zajęła się tam też intensywną pracą malarską. Długie godziny, niezależnie od pory roku, spędzała w plenerze. Bieszczadzki krajobraz oddała na dziesiątkach płócien. Swoją nietuzinkową osobowością, wiedzą oraz mądrością życiową przyciągała do siebie wiele osób. Na jej zajęcia tkackie w Cisnej przyjeżdżali ludzie z Leska, Sanoka, Rzeszowa, a nawet z odległego Koszalina.

„Kiedy się przebywa z takim człowiekiem i artystą, chciałoby się go słuchać i chłonąć, miast o nim opowiadać. Natychmiast pojawia się obawa, że nie starczy słów, by opisać tak barwną i nietuzinkową postać, zwłaszcza, że ona sama jest nieskora do wynurzeń. Była malarką, autorką gobelinów i projektantką tkanin. Studiowała na warszawskiej ASP w latach 1954 - 1960 i ukończyła ją w pracowni prof. Michała Byliny. Malarstwo zdradziła dla tkactwa i dziś nie potrafiłaby zliczyć, ile gobelinów wyszło spod jej rąk i jak wiele zdobią kolekcji. Bieszczady tak dalece zauroczyły panią Joannę, że postanowiła nie wracać do Warszawy. To wielkie szczęście dla społeczności bieszczadzkiej: możemy korzystać z wielkiej wiedzy, słuchać prawd wypowiedzianych w sposób najprostszy, uczestniczyć w prowadzonych całkowicie społecznie, ale z wielkim oddaniem i poświęceniem warsztatach tkackich. Cieszy nas, że Bieszczady odwdzięczają się Pani Joannie: tu w otoczeniu pejzaży, których grzech nie malować, na powrót stanęła przy sztalugach, tu, jak sama twierdzi: jest moje miejsce, tu wstąpił we mnie młodzieńczy duch, tu chce mi się tworzyć, pracować”.
/Róża Franczak/