KU TATROM SIĘ WRÓCĘ…

Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem oraz Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie zapraszają na wystawę poświęconą życiu i działalności dwojga wybitnych, a szerzej nieznanych postaci na trwałe związanych z Zakopanem i ... odległą Hiszpanią. Oglądać ją można w Galeria Sztuki XX wieku w willi Oksza.

Tytuł wystawy „Ku Tatrom się wrócę…” jest cytatem z wiersza Mariana Maurizio Abramowicza – taternika, poety i fotografa, który wychowywał się i dorastał w Zakopanem i Krakowie lat 20 i 30. XX wieku, lecz wskutek wojennej zawieruchy trafił do Hiszpanii, gdzie wraz żoną Jadwigą osiadł na stałe. Tam też Marian i Jadwiga rozwinęli swoje zawodowe i osobiste pasje. Marian, z wykształcenia agronom, przez kilka dziesięcioleci pracował w sektorze rolniczym, podróżując w tym czasie po Hiszpanii. Od końca lat 40 zaczął też fotografować, a jego zdjęcia wykonywane przez ponad dwie dekady utrwaliły unikalny i dziś już prawie zapomniany obraz hiszpańskiej prowincji. Jadwiga, z wykształcenia romanistka, w Hiszpanii wypracowała sobie pozycję wybitnej tłumaczki, dokonując m. in. pierwszych przekładów prozy Stanisława Lema. Oboje, przez długie dziesięciolecia stanowili zarazem oazę polskości w Barcelonie, gdzie mieszkali i prowadzili dom, zawsze otwarty i gościnny dla przybyszów z Polski.

Na wystawie zaprezentowane będą m. in. etnograficzne i literackie pasje Mariana Maurizio Abramowicza, część unikalnej kolekcji fotografii wykonanych w Hiszpanii lat 40. i 50. XX wieku, dziś znajdującej się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Ekspozycja przypomni też sylwetkę Jadwigi Maurizio i translatorski dorobek wybitnej tłumaczki. Po raz pierwszy światło dzienne ujrzą oryginalne rękopisy, listy, przedmioty z epoki oraz fotografie wykonane zarówno w Hiszpanii, jak i podczas nielicznych pobytów w Polsce, w tym w Zakopanem i na Podhalu, w latach 60. XX wieku.

Życie i dzieło Mariana Maurizio Abramowicza (1905 - 1996), taternika, pisarza, poety i fotografa, z zawodu inżyniera rolnictwa, a z konieczności losu i emigranta, oraz jego żony Jadwigi Maurizio (1910 – ?), wybitnej tłumaczki, mogłyby posłużyć za gotowy (i doskonały) materiał na scenariusz filmowy. W tej parze szalenie interesujących, a bliżej niemal nikomu nieznanych biografii, mieści się mnóstwo wątków i historii będących odbiciem czasów w jakich żyli i miejsc, z którymi pozostawali związani. Marian, z urodzenia lwowiak, z wychowania i zamiłowania zakopiańczyk, z wyboru krakowiak, większą część swego życia spędził w Hiszpanii, która stała się jego drugą ojczyzną. Zawsze pełen energii, wspólnie z żoną Jadwigą, romanistką i tłumaczką literatury polskiej na język hiszpański, tworzyli przez 60 lat trwały związek bratnich dusz miłujących wolność i piękno zarówno kultury jak i natury Polski i Hiszpanii.