W stronę Pysznej !

28 listopada należało się wybrać w stronę Pysznej...czyli do Schronisko PTTK na Hali Ornak, które zaprosiło po raz czwarty na spotkanie „W stronę Pysznej i tatrzańskiej poezji” Oto program: „Babie nogi czy herbata z malinami”. W krótkiej inscenizacji aktorzy Teatru Stanisława Ignacego Witkiewicza - Krzysztof Najbor, Joanna Banasik, oraz pracownicy Muzeum Tatrzańskiego -Tejka Szeptyńska i Wojciech Szakowski odegrali zabawną scenę z epoki rozgrywającą się w schronisku górskim. Następnie Wojciech Szatkowski snuł opowieść o przyjaźni Wandy Anny Gentil-Tippenhauer Widigierowej i Józefa Oppenheima. Tytuł wykładu „ Love story z Pysznej” – wskazywał, że Opcia i Rudą Wandę łączyło cos istotniejszego aniżeli zamiłowanie do narciarskich eskapad.

W tym też klimacie dokonano wyboru poezji, które czytali:  Joanna  Banasik, Tejka Szeptyńska, Krzysztof Najbor i  Anna Urbaniak. 

Pod koniec części artystycznej Wojciech Szatkowski zaprosił zebranych do zwiedzania „Izby Lorii” , czyli pokoju poświęconego Leonowi Lorii , prawnikowi, taternikowi, ratownikowi tatrzańskiemu, wojskowemu a przede wszystkim  wybitnemu narciarzowi lat międzywojennych.   

Należy wspomnieć, że  klimat wieczoru tworzyła kapitalna muzyka w wykonaniu Macieja Cisło - gitara i Jakuba Hubickiego – harmonia. 

Grzegorz i Anna Gąsienica Daniel - gospodarze schroniska na Ornaku zadbali również o poczęstunek dla gości i atrakcje związanie z andrzejkowymi wróżbami, których piszący te słowa nie doczekał, albowiem nocny, zimowy spacer z Hali Ornak do Zakopanego należało zakończyć jeszcze przed północą.   

   Nie ma już schroniska na Hali Pysznej. Wokół rozciąga się rezerwat przyrody. Nawet zejść ze szlaku nie wypada. Pozostała legenda i przesłanie, aby wędrować  do  miejsc dalekich , oddalonych od zgiełku, do świata wartości które nie przemijają...

W górach spadł już śnieg, a więc do dzieła młodzieży, panie i panowie – czas na wyrypę w  stronę Pysznej.

Dziękujemy Grzegorzowi i Annie Gąsienicy Daniel oraz Wojciechowi Szatkowskiemu wraz z artystami za niezwykły wieczór.

 Loria Leon (5 XI 1883 Warszawa - 8 IV 1932 Zakopane, pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym). Prawnik, taternik, narciarz, ratownik tatrzański, wojskowy (od 1920 lotnik, ppłk).
Ukończywszy studia prawnicze na UJ (dr 1913) i chcąc być bliżej Tatr został koncypientem adwokackim w Nowym Targu. W 1914-17 był w Legionach Polskich (artyleria, potem ułani), następnie w Wojsku Polskim 1918-30, a w 1930-32 pracował jako radca prawny.
Taternictwo uprawiał w 1909-14. W 1910 był uczestnikiem zdobycia pd. ściany Zamarłej Turni (z Henrykiem Bednarskim, Józefem Lesieckim i Stanisławem Zdybem), a w 1911-14 brał udział w pierwszych wejściach zimowych na szczyty: Mnich, Zadni Mnich, Mały Kozi Wierch, Zamarła Turnia, Wielka Buczynowa Turnia i in., w I przejściu zimowym Grani Kościclca, w I wejściu zimowym pn. ścianą Czarnego Mięguszowieckiego Szczytu itd. (najczęściej w towarzystwie J. Lesieckicgo. Mariusza Zaruskiego i S. Zdyba).
Zalicza się też w owych czasach do czołowych narciarzy i dokonał szeregu pierwszych wejść zimowych (przeważnie na nartach) w Tatrach Zachodnich, m.in. na Rohacze. W 1911-14 był wiceprezesem SNTT. Był jednym z pierwszych członków TOPR, brał udział w wyprawach ratunkowych (już w 1909 po Mieczysława Karłowicza). Po I wojnie światowej przyjeżdżał do Zakopanego, aby jeździć na nartach.
Przed I wojną światową towarzyszyła mu nieraz na tatrzańskich wycieczkach Jadwiga Ada Raynelówna, jego późniejsza żona (zm. 1968), która pozostawiła pamiętnik (dotąd nie opublikowany), opisujący ówczesne wycieczki i taterników.