NIEOBECNI...OBECNI

Towarzystwo Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Zakopanem , sekcja SCENA A2 im. Jurka Tawłowicza zorganizowało w dniu 31 października spotkanie zaduszkowe - NIEOBECNI...OBECNI poświęcone zmarłym członkom i współpracownikom SCENY –Jurkowi Tawłowiczowi (1952 – 2012) i Grzegorzowi Siemianowskiemu (1966 – 2012). Wieczór wypełniony poezją Kazimierza Przerwy Tetmajera odbył się w zakopiańskim Grand Hotelu STAMARY. Spotkanie prowadzili: Grażyna Syrzistie i Krzysztof Michno.

(Informacja ze strony SCENY A2)

Jerzy Tawłowicz (1952 – 2012)
Przewodnik tatrzański i członek Europejskiego Stowarzyszenia Przewodników Górskich LIDER (UIMLA). Poeta, fotografik, literat, artysta plastyk, muzyk, aktor. Działacz społeczny i kulturalny m.in. PTTK, Koła Przewodników Tatrzańskich, Związku Literatów Polskich, Speleoklubu Tatrzańskiego, Związku Podhalan, sędzia narciarski Polskiego Związku Narciarskiego. Jeden z organizatorów Komitetu Założycielskiego reaktywowanego Klubu Literackiego w Zakopanem. Autor wielu artykułów, felietonów, fraszek, tekstów poetyckich drukowanych w wielu periodykach, m.in. Podtatrze (debiut), Dzienniku Polskim, Tygodniku Podhalańskim, Halach  i Dziedzinach. Organizator wielu spotkań literackich

i wieczorków poetyckich połączonych z muzyką. Artysta plastyk uprawiający fotografię artystyczną, rysunek, grafikę oraz malarstwo akwarelowe. Organizator cyklicznych wystaw plastycznych Dialog sentymentalny w Zakopanem oraz uczestnik ogólnopolskich plenerów plastycznych w Pstrągowej. Nagradzany i wyróżniany w licznych konkursach literackich m. in. w Ludźmierzu, Janowie, Piwnicznej, Legnicy. Juror wielu konkursów poetyckich m. in. Ogólnopolskiego Konkursu Poezji Religijnej im. ks. prof. J. Tischnera. Zaangażowany w działalność i twórczość grupy teatralnej Scena A2 w Zakopanem, która obecnie nosi jego imię.

Uhonorowany tytułem „Zasłużony dla kultury podhalańskiej” (2002).
Autor zbiorów poetyckich: Anielskie pieśni w trawie (1995), Oswajanie żywiołów (1998), Szlifowanie garbu (2003), Serce z widokiem na Giewont (2011), Klucze w niepamięci (2013).

Grzegorz Siemianowski (1966 – 2012)

… Jakim Grzesiek widział świat, albo jakim chciał go widzieć , sam to subiektywnie pokazuje obiektywem w tym wszystkim co zdążył utrwalić i zostawił, dlatego uważam, że każdy może zinterpretować to widzenie i odnieść się do takiego oglądania czy podglądania tego co Go otaczalo, a co jeszcze i dziś otacza nas.

Jak Grzesiek świat słyszał?No, to z kolei wie każdy, kto z Grześkiem zaglądał do Literatki albo w innych okolicznościach stykał się z Chomiczówką Sidneya Polaka, z tym co proponował muzycznie Waglewski, czasem Maleńczuk, czasem inni wykonawcy czy Autorzy...

Literackie sympatie też możemy określić podobnie jak upodobania estetyczne... Oceniać czy to wybory lepsze czy mniej dobre nie sposób, a zresztą co dać może taka ocena i czemu miałaby służyć?

Jak na to wszystko nie popatrzeć, to czas jaki upłynąć zdołał od 1966 roku do pierwszego dnia Wiosny 2012, to stanowczo za mało by Człowiek kreatywny zdołał pozamykać rozdziały w sposób pełny. Podobnie i czas wspólnej (też poszarpanej) drogi, Sceny z Grześkiem, nie mógł zostać planowo zamknięty i gwałtowne odejście zostało trudno gojącą się raną.

Pamiętamy, wspominamy, staramy się zachowywać pamięć dobrą i wśród naszego grona ale i w miarę możliwości "utrwalamy" Grześka

i wśród tych, którym nie dane Go było spotkać właśnie wtedy kiedy taka możliwość była potencjalnie. Wniosek chyba i taki, że jakkolwiek się nie dzieje Spotkanie trzeba brać serio i zdążyć jak najwięcej, bo potem już nie można nic... a próby oceny, czy to spotkanie dobre czy niekoniecznie, lepiej zostawiac Czasowi...

Nam ten Czas pokazuje, że ubyło nam fajnego i równego Kumpla i żal tym pokaźniejszy...