Józef Baran w zakopiańskiej bibliotece

W Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Stefana Żeromskiego z okazji Światowego Dnia Książki i Praw Autorskich gościł Józef Baran ceniony polski poeta i autora ponad trzydziestu książek, który promował swoją najnowszą publikację "Spadając, patrzeć w gwiazdy”. Spotkanie z nim było niezwykłe ciekawe, wypełnione fragmentami prozy i poezji, a także rozmowami z czytelnikami. Poprowadziła je dyrektor biblioteki Bożena Gąsienica.

„Spadając, patrzeć w gwiazdy” to pewna forma dziennika, choć nietypowa. Jest to zbiór zapisków z lat 2008-2012, stanowiący kontynuację „Koncertu dla nosorożca” i „Przystanku marzenie”. Autor określa je mianem silva rerum utkanego ze smacznych anegdot i wspomnień, portretów ludzi sławnych i tych nieznanych, celnych aforyzmów, scen rodzajowych i komentarzy do współczesności, a także impresji z wojaży po kraju, barwnych reportaży z Brazylii, Holandii, Krety, z pierwszych rzutów wierszy, wrażeń z lektur, fragmentów listów, m.in. od Sławomira Mrożka.

- Te dzienniki to taki mariaż poezji i dziennikarstwa, bo dziennikarzem byłem przez wiele lat i to nauczyło mnie warsztatu. Składają się z różnych fragmencików, są tam szkice wierszy, ale również reportaże, a nawet aforyzmy – wyjaśniał podczas spotkania Józef Baran. 

Spotkanie odbyło się w ramach Małopolskich Dni Książki KSIĄŻKA I RÓŻA.

Józef Baran (ur. 17 stycznia 1947 w Borzęcinie)

Ukończył technikum górnicze w Wałbrzychu oraz filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Debiutował w 1969 na łamach tygodnika "Życie Literackie". Jego poezję odkrył Artur Sandauer, który napisał o nim, że trafia "swoją liryką prosto do ludzkich serc". Od 1975 w dziennikarstwie, m.in. redaktor naczelny tygodnika "Wieści", później w "Gazecie Krakowskiej" i "Dzienniku Polskim". W 2000 brał udział w spotkaniu 3 poetów polskich i 3 poetów amerykańskich w ONZ w Nowym Jorku, a w 2001 w Światowym Kongresie Poezji w Sydney.

W 1989 jego wiersze trafiły do programów szkolnych, w następnych latach na matury języka polskiego (m.in. wiersze "Apokalipsa domowa", "Tańcowały dwa Polaki" czy "Mam 25 lat"). Odtąd są też publikowane w wielu antologiach krajowych i zagranicznych.

Jego wiersze stały się również inspiracją dla wielu piosenkarzy i kompozytorów, m.in. dla "Starego Dobrego Małżeństwa", Elżbiety Adamiak, Hanny Banaszak, Krzysztofa Myszkowskiego i Andrzeja Zaryckiego. Tłumaczone były na kilkanaście języków, m.in. angielski, hebrajski, niemiecki, czeski, rosyjski, hiszpański i szwedzki.