Wielka Gala Poezji 2012

W Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Artystycznej w Zakopanem już po raz dziesiąty zorganizowany został doroczny konkurs poetycki. Brali w nim udział uczniowie POSA (grupa juniorów – z klas IV-VI i grupa seniorów z klas gimnazjalnych) oraz absolwenci szkoły. W tym roku nominacje do konkursu (przyznawane przez nauczycieli literatury Agnieszkę Warek i Macieja Pinkwarta) otrzymały 74 osoby (44 juniorów, 19 seniorów i 11 absolwentów), które ogółem przedstawiły 258 wierszy (można było nadesłać do 5 utworów). Młodzi poeci ubiegali się o Grand Prix w poszczególnych kategoriach wiekowych oraz o prestiżowy tytuł Miss lub Mistrza Poezji.

Poza tym przyznane zostały nagrody specjalne za najlepszy wiersz miłosny, wiersz religijny oraz wiersz tatrzański. Anonimowo zgłaszane prace oceniało 7-osobowe jury pod przewodnictwem literata Michała Jagiełły. W skład sądu konkursowego wchodzili ponadto pisarze, dziennikarze i pedagodzy z Warszawy, Krakowa i Zakopanego – Barbara Wachowicz, Joanna Krupińska-Trzebiatowska, Adam Ziemianin, Justyna Jasiorkowska, Grażyna Malinowska i Beata Zalot. Moderatorem konkursu był Maciej Pinkwart.

Konkursowi patronowała Dyrekcja ZPSA i Rada Rodziców POSA (która jest głównym sponsorem konkursu), a poza nimi nagrody ufundowali Burmistrz Zakopanego, Starosta Tatrzański, Prezes Towarzystwa Edukacji Artystycznej, Dyrektor Teatru Witkacego, Dyrektor Zespołu Szkół Artystycznych w Zakopanem, Wizytator Centrum Edukacji Artystycznej, Proboszcz Parafii Najświętszej Rodziny oraz osoby prywatne.

Wielka Gala Poezji 2012 odbyła się 23 marca (piątek) 2012, w auli Zespołu Państwowych Szkół Artystycznych. Nagrodzone wiersze recytowali aktorzy Teatru Witkacego – Joanna Banasik, Krzysztof Najbor i Katarzyna Pietrzyk, kameralne utwory muzyczne prezentowali – Mirosława Lubowicz (fortepian), Stanisław Lubowicz (gitara, skrzypce), Jadwiga Pawlak (flet) i Jan Siaśkiewicz (klarnet), autorami scenografii, nawiązującej do pierwszych dni wiosny byli Renata i Andrzej Mrowcowie. Galę prowadził Maciej Pinkwart.

Oto wyniki:

Juniorzy

1. Agnieszka Król-Józaga, kl. V POSA, wiersz Dziadek
2. Klimek Hubicki, kl. V POSA, wiersz Kuźnia
3. Agnieszka Utracka, kl. IV POSA, wiersz *** (Nie mogę spać)

Wyróżnienie: Karolina Fedorowicz, kl. IV POSA, wiersz Las

Seniorzy

1. Ewa Utracka, kl. IX POSA, wiersz *** (Ułożyłam cię…)
2. Bartłomiej Król-Józaga, kl. IX POSA, wiersz Przypomnienie
3. Justyna Sikora, kl. VII POSA, wiersz Rtęć

Wyróżnienie: Maciej Kiełpiński, kl. IX POSA wiersz Pociąg

Wyróżnienie: Agata Krząstek, kl. VIII POSA, Moja modlitwa

Absolwenci

1. Mikołaj Borkowski, II kl. Liceum Zakonu Pijarów, Kraków, wiersz My, ludzie. Sztuka
2. Karolina Kiszela, III rok socjologii UJ, Kraków, wiersz Sprzedawczyni rzeczy znalezionych
3. Natalia Dziurny, I kl. Liceum im. Oswalda Balzera, Zakopane, wiersz Arma Christi

Wyróżnienie: Aleksandra Chrobak, I kl. Liceum Zakonu Pijarów, Kraków, wiersz Bariera życia

Wyróżnienie: Wiktoria Zawiła, I kl. Liceum im. Oswalda Balzera, Zakopane, wiersz Dzieci komercji

Nagrody specjalne:

Najlepszy wiersz religijny: Natalia Dziurny, I kl. Liceum im. Oswalda Balzera, Zakopane, wiersz Arma Christi

Najlepszy wiersz tatrzański: Agnieszka Król-Józaga, kl. V POSA, wiersz Dziadek

Najlepszy wiersz miłosny: Aleksandra Hulbój, kl. VIII POSA, wiersz *** (Ktoś…)

Nagroda dla najwyżej punktowanego autora: Mikołaj Borkowski, II kl. Liceum Zakonu Pijarów, Kraków (średnio 23.6 za każdy wiersz)

Nagroda Michała Jagiełły: Ewa Utracka (IX, POSA) za zestaw wierszy

Nagroda Barbary Wachowicz: Agnieszka Król-Józaga (V POSA), za wiersz Dziadek

Nagroda Joanny Krupińskiej-Trzebiatowskiej dla Karoliny Kiszeli (III rok UJ) za wiersz Pieta współczesna

Nagroda Marka Ciesielskiego: Katarzyna Walczewska (IV POSA), za wiersz *** (Ty w moim sercu…), Aleksandra Hulbój (VIII POSA), za wiersz W skorupie i Karolina Kiszela (III rok socjologii UJ) za wiersz Pieta współczesna.

Nagroda Mirosława Nadymusa: Kinga Dusik (IX POSA), za wiersz Dziewczyna z przypadku.

Nagroda Macieja Pinkwarta: Maryna Stańczewska (IX POSA) za całokształt twórczości, a szczególnie za wiersz Zaraz sobie pójdę.

Nagroda Andrzeja Dziuka: Kinga Dusik (IX POSA), Wiktoria Zawiła (I LOB)

(mp)

Agnieszka Król- Józaga, kl. V

Dziadek

W czerwonym swetrze przewodnickim,

studenckich spodniach

i niebieskich getrach,

paląc fajkę,

siedzi na fotelu,

mój dziadek.

Grube oprawki okularów,

są na granicy rozpadu.

Drewniana laska

stuka o skalne ścieżki gór.

Obserwuje wnuki –

spadkobierców tatrzańskiej miłości.

Ewa Utracka

***

Ułożyłam cię

W moim domku dla lalek.

Jesteś na strychu, lekko zakurzony.

Twoje oczy stały się

Mniej spostrzegawcze,

A twoje usta małomówne.

Kiedy patrzę na ciebie

Znikasz z każdym mrugnięciem oka

Coraz bardziej.

Z każdym nowym podmuchem

Srebrnych drobinek starości

Oddalasz się ode mnie o

Jeden krok.

Nie czuję twojego zapachu,

Już nie hipnotyzuje.

Siedzisz tylko spokojnie w swojej

Sztucznej prawdzie,

A ja wciąż kocham cię z góry.

Mikołaj Borkowski (Liceum Ogólnokształcące Zakonu Pijarów w Krakowie)

My, Ludzie. Sztuka

w zasadzie

nigdy nie nauczyliśmy się rysować.

w lascaux i amsterdamie byliśmy chyba całkiem blisko

ale nie wypaliło, umarliśmy.

i tak paradoksalnie doceniliśmy tych

którzy swoje dzieła zakopali w ziemi

zburzyli miasta podpalili

unieszkodliwili

gromowładne bogi

które patrzyły na wszystko z więzienia olimpijskiego.

czasem bywało inaczej

pędzle szły w ruch

makabra styl gloryfikacja perspektywa

ta żabia, bo świat jest większy niż oczekiwaliśmy kiedyś

wyobrażaliśmy sobie jak biegniemy przed siebie

te łąki z kwiatami pachnącymi i kolorowymi

z rękami zanurzonymi w długiej zielonej trawie

rzeczywistość goniła, to prawda

ale nigdy nie wygrała w berka z marzeniami

uszkodzonymi też, chociaż była całkiem bliżej

doganiała już spełnione szczęśliwe

łapała za rękę nadgarstek

szybkim ruchem

kończyła sen

człowiek ma całkiem dobre oko

pokrywa się z dotykiem analizą rentgena

w zasadzie

bezbłędne

ręka grzeszna ale pewna

rysunki są w głowie namalowane już powieszone

w antyramie cudu

kartka wciąż zapełniona pustymi barwami kreskami konturem

cieniem

światło odpowiednie, perspektywa?

phi, perspektywa. teraz idziemy z postępem

to bardzo niepotrzebne bardzo przestarzałe

rzeczywistość można uprościć

zagiąć do wielokąta dwukolorowego

zło czarne dobro białe

impresja ekspresja barwa kreska plama

cień

rozbuchane słonie konie lędźwie stopy

poniszczone

postęp biegnie

biegnie redukuje

znika

namalowałem obraz.

przedstawia mnie, osobę o poczuciu własnej wartości.

obraz jest duży, wisi w salonie.

goście widząc go, pytają:

„kto malował?” „który rok?” „jaka epoka?”

jestem dumny z mojego obrazu.

on jeden

będzie szyderczo patrzył

na dorastanie

człowieka.