Waleczny żołnierz i zdolny dowódca

Z okazji Święta Niepodległości 10 listopada w Zakopiańskim Centrum Edukacji im. H. Modrzejewskiej otwarto wystawę „Generał Boruta Spiechowicz i żołnierze niepodległościowi”. Na dwóch kondygnacjach pracownicy tej placówki przygotowali pamiątki, dokumenty i zdjęcia dotyczące życia, szlaku bojowego i działalności obywatelskiej jednego ze zdolniejszych generałów II Rzeczypospolitej.

Ten waleczny żołnierz był w Legionach, bronił Lwowa, bronil Polski przed Niemcami w kampanii wrześniowej 1939, był więziony przez NKWD, przeszedł szlak bojowy w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po II wojnie wrócił do kraju, by wkrótce rozpocząć działalność patriotyczną i obywatelską. Przez wiele lat mieszkał w Zakopanem. Jest pochowany w Kwaterze Legionistów w Zakopanem.

Wystawa, której pomysłodawcą i kustoszem jest Adam Kitkowski, przedstawia również kilku żołnierz związanych z naszym regionem. Można zapoznać się z działalnością m. in. ppłk. Stanisława Czaji, ppłk. Felicjana Sterby, gen. Andrzeja Galicy.

Zbiory udostępniły rodziny, a także kustosz wystawy i zakopiańczycy. Wystawa jest czynna codziennie od godz. 8.00 do godz. 20.00 do 10 grudnia 2010r.

Otwarcie wystawy połączone było z III powiatowym konkursem dla gimnazjalistów – „Podhalańskie i spiskie drogi do niepodległości”.

gen. bryg. MIECZYSŁAW LUDWIK BORUTA – SPIECHOWICZ - Kalendarium                                                                                                                           

20 lutego 1894 - urodził się w Rzeszowie jako piętnaste dziecko Stanisława i Anieli;

1910  Mieczysław prowadził prace wojskową w Polskich Drużynach Strzeleckich;

1913 w październiku, po ukończeniu szkoły, Spiechowicz  wyjechał do Belgii;

1914 w styczniu zapisał się do Akademii Handlowej w Antwerpii;
ukończył w Belgii kurs podoficerski, uzyskując stopień kaprala;
w sierpniu, po wybuchu I wojny światowej, przyjechał do Krakowa;
we wrześniu przydzielony został do 1 plutonu 1 kompanii 1 batalionu 2 pułku piechoty, który wszedł w skład II Brygady Legionów, z którą rozpoczął szlak bojowy;

1915 22 maja uzyskał stopień chorążego (w wojsku austriackim – pierwszy stopień oficerski);

w czerwcu, w bitwie pod Rarańczą został ranny (kula utkwiła w łokciu) i do października przebywał w szpitalu wojskowym w Krakowie;

15grudnia Spiechowicz został mianowany podporucznikiem;

prawdopodobnie w tym roku przybrał pseudonim „Boruta”

1916 3 sierpnia 2 pułk piechoty zakończył działalność pod sztandarami Legionów;

22 listopada Spiechowicz awansował na porucznika;

1917 Spiechowicz objął dow2odzenie 11 kompanią w 2 pułku piechoty;

ukończył kurs szkoły oficerskiej;

1918 1 marca podniesiony został do rangi kapitana;

w listopadzie „Boruta” uczestniczył w obronie Lwowa;

w grudniu Spiechowicz został awansowany do rangi majora;

1919 6 stycznia poślubił w Lublinie Irenę Józefę z Morawskich;

w lutym wyjechał do Paryża w celu wstąpienia do Armii Polskiej gen. Józefa Hallera

1 września został zastępcą dowódcy 19 pułku strzelców polskich w Błękitnej Armii, a 15 października objął jego dowództwo;

1920 w lutym urodziła mu się córka Irena;

25 kwietnia Spiechowicz awansował na podpułkownika;

1921 od stycznia do lipca odbywał szkolenie w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego w Warszawie;

w listopadzie objął stanowisko zastępcy szefa Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu VII w Poznaniu;

1922 1 grudnia, za walki legionowe otrzymał Krzyż Walecznych;

1923 w marcu przyszedł na świat syn Mieczysławjr;

1924 15 sierpnia Boruta – Spiechowicz uzyskał awans na pułkownika;

1925 w marcu został I oficerem sztabu Inspektora Armii nrII gen. Lucjana Żeligowskiego; w czerwcu objął dowództwo 71 pułku piechoty w Ostrowi Mazowieckiej;

1926 podczas przewrotu majowego stanął po stronie rządu;

1928 w marcu, gen. Orlicz – Dreszer, przełożony GISZ, złożył wniosek o wysunięcie Boruty – Spiechowicza do awansu na generała brygady, jednak bez rezultatu;

w grudniu objął stanowisko 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach;

1934 mianowany dowódca 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu;

1936 1 stycznia, na podstawie Zarządzenia Prezydenta RP Ignacego Mościckiego,

Boruta – Spiechowicz mianowany został generałem brygady (formalnie stopień uzyskał 19 marca);

1939 w marcu mianowany został dowódcą Grupy Operacyjnej „Bielsko”

1 września wieczorem Grupie Operacyjnej zmieniono kryptonim na „Boruta”;

po ciężkich walkach, 20 września Grupa Operacyjna przestała istnieć, a żołnierze trafili do przyfrontowego obozu jenieckiego w Bełżcu, skąd gen. Borucie – Spiechowiczowi udało się uciec;

22 września przybył do okupowanego przez Sowietów Lwowa, gdzie nawiązał Konspiracyjny kontakt z gen. Władysławem Andersem;

11 listopada podjął pod nazwiskiem Morawski próbę ucieczki do Francji, która 3 dni później zakończyła się jego aresztowaniem przez NKWD;

1940 w pierwszych miesiącach przewieziony został do Moskwy, do więzienia na Łubiance

1941 2 sierpnia, wkrótce po wybuchu wojny między Związkiem Sowieckim a Niemcami, zwolniony wraz z innymi wyższymi oficerami, którzy pozostali przy życiu;

w sierpniu otrzymał od gen. Andersa propozycję organizacji i dowodzenia 5 Dyw. Piech.;

1942 na przełomie stycznia i lutego jednostkę przeniesiono do Republiki Kirgizji

w marcu gen. Spiechowicz zdał dowodzenie 5 Dywizji i udał się do Iranu, gdzie miał objąć dowodzenie wszystkimi oddziałami ewakuowanymi z Związku Sowieckiego (co jednak nie nastąpiło );

18 czerwca przybył do Londynu;

w październiku objął dowodzenie I Korpusem Pancerno – Motorowym w Szkocji

1943 10 marca, rozkazem Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego, został zwolniony ze stanowiska dowódcy I Korpusu;

w sierpniu, gen. Kazimierz Sosnkowski – Naczelny Wódz po śmierci gen. Sikorskiego – ponownie mianował gen. Spiechowicza na dowódcę I Korpusu;

1944 w październiku generał Boruta wizytował na froncie I Dyw. Pancerną gen. S. Maczka

1945 7 lipca ukazała się w prasie emigracyjnej odezwa wzywająca żołnierzy polskich na Zachodzie do powrotu do kraju, podpisana przez generałów: Mieczysława Borutę Spiechowicza, Gustawa Paszkiewicza i Bronisława Prugara – Keslinga;

28 sierpnia Sąd Honorowy dla Generałów zdecydował, że żaden z generałów – Anders i Spiechowicz nie mają być poddani pod Sąd Honorowy;

późną jesienią Boruta – Spiechowicz przyjechał do Polski i objął kierownictwo Departamentu Piechoty i Kawalerii w MON;

1946 w czerwcu, z powodu konfliktu z gen. Karolem Świerczewskim, odszedł z wojska na własną prośbę; zamieszkał w Skolwinie pod Szczecinem i jako członek Związku Osadników Wojskowych zajął się rolnictwem;

1956 w październiku wystąpił na wiecu oficerów rezerwy Szczecina, opowiadając się za pełną rehabilitacją oficerów sądzonych i skazanych w latach 1949 – 1956

1957 został radnym Miejskiej Rady Narodowej w Szczecinie, jednak w tym samym roku, w geście protestu, zrezygnował z pełnionej funkcji;

1968 generał Boruta – Spiechowicz przeniósł się na stałe do Zakopanego;

1969 w lutym, wraz z gen. Romanem Abrahamem, wystosował pismo do marszałka Roli – Żymierskiego w sprawie konserwacji cmentarza Orląt 25 VIII do Leonida Breżniewa;

1974 zaczął uczestniczyć w uroczystościach kombatanckich na Jasnej Górze;

1977 przystąpił do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela;

1980 poparł idee NSZZ „Solidarność” i wystąpił na I Zjeździe Solidarności w Gdańsku;

13 października 1985 generał Boruta – Spiechowicz zmarł w zakopiańskim szpitalu;

19 października odbył się pogrzeb generała w Zakopanem z udziałem kilku tysięcy osób;

generał Mieczysław Boruta – Spiechowicz pochowany jest na Nowym Cmentarzu w Kwaterze Legionistów.