Odszedł Adam Chyżewski - działacz PTTK i człowiek gór

Niedawno odszedł od nas Adam Chyżewski, kiedyś prezes zarządu PTTK i działacz turystyczny, podróżnik i człowiek gór. W Podhalańskim Serwisie Watra publikujemy tekst nadesłany przez Annę Gąsienica-Daniel – dzierżawcę schroniska PTTK na Hali Ornak w Dolinie Kościeliskiej, poświęcony tej jakże zasłużonej dla turystyki w Tatrach postaci.

Adam Chyżewski to postać bardzo bliska mojej rodzinie. Zawsze ze szczegółami opowiadał nam dzieje moich dziadków, Marii i Andrzeja Krzeptowskich, długoletnich dzierżawców schronisk PTTK w Roztoce i Pięciu Stawach. Mówił  o nich ciepło, jak o swojej rodzinie. Doceniał ludzi, którzy łączyli pracę i pasję w jedno. Z ogromnym szacunkiem traktował mojego ojca, Józka Krzeptowskiego, widział w nim przyjaciela i człowieka poświęcającego się ciężkiej pracy w górach. Adam Chyżewski był właśnie człowiekiem pasji i ciężkiej pracy. Już jako Prezes Zarządu PTTK i wtedy, gdy zakończył swą pracę na tym stanowisku, był wciąż czynnym działaczem PTTK. Podczas spotkań okazjonalnych PTTK zawsze szukał wśród tłumów nas – ludzi, którzy pracują w schroniskach, by choć przez chwilę porozmawiać. Wypytywał, pozdrawiał i troszczył się, pamiętając o wszystkich członkach rodzin. Był wyjątkowym, a zarazem bardzo skromnym, człowiekiem. Pan Adam zaskakiwał nas często wiedzą na wszystkie tematy. Będąc w schronisku na organizowanych przez siebie zgrupowaniach, zamawiał noclegi w zbiorowych pokojach, z piętrowymi łóżkami, by jak najlepiej odczuć atmosferę górskiego schroniska. Lgnął do ludzi, do młodzieży, cieszył się bywaniem wśród przyjaciół, a miał ich z pewnością wielu. Wspaniały pan Adam był jak wujek, „częstował” nas swoimi opowieściami o dalekich podróżach, Indiach itp. Namawiając przekonywująco do wielkich podróży i poznawania świata miał z pewnością rację. 23 września br. Pan Adam Chyżewski miał gościć wraz z  żoną u nas w schronisku PTTK na Hali Ornak, cieszyliśmy się na to spotkanie. Niestety dotarła do nas bardzo smutna  wiadomość. Uległ groźnemu wypadkowi w Tatrach i, jak się okazało, po powrocie z zakopiańskiego szpitala do domu, zmarł nagle. Wypadek miał miejsce pod Rysami. To Tatry były jego ostatnią podróżą. Wiadomość o tym tragicznym zdarzeniu pogrążyła w smutku naszą rodzinę, jak i wszystkich pracowników tatrzańskich schronisk. A także ludzi gór i tych, którzy znali Pana Adama. Pan Adam na zawsze zostanie w naszej pamięci. Wspaniałemu przyjacielowi rodziny, Adamowi Chyżewskiemu, dedykuję wiersz „W drogę”.

W drogę

Za czubkami smreczyn

Za białej mgły osnową

Ku granitów grani

Na skrzydłach ptaków

Na wietrze co zebrał resztki kwiatów

W drogę

Za przełęczy cieniem

I zachodu czerwienią

Od zimnego poranka do nocy

W pływających chmurach

Kolorach gencjan i wrzosu

Do końca nieustannie.

W drogę najdłuższą.

H. 2011