Korsyka na zdjęciach Agnieszki Tomasini

Niedawno w Restauracji „Ziębówka”, u wylotu Doliny Chochołowskiej, odbyło się kameralne, ale bardzo przyjemne i ciekawe spotkanie. W spotkaniu wzięło udział ok. 40 osób. Była to prezentacja fotografii Agnieszki Tomasini dotyczących Korsyki – magicznej wyspy na Morzu Śródziemnym, gdzie piękno wysokich gór splotło się z urokami gorących plaż, zatoczek i półwyspów. Gdzie wysokie góry stykają się z lazurowym morzem. Gdzie ciągle można dotrzeć do dzikich gór i pustych plaż... Bo Korsyka to piękne miejsce o każdej porze roku. O tym, że w tej wyspie można się naprawdę bezgranicznie zakochać, świadczą właśnie fotografie Agnieszki. W Serwisie Watra prezentujemy jej zdjęcia z Cap Corse – najbardziej wysuniętego na północ cypla wyspy.

Symbolem wyspy i wolnościowych dążeń jej mieszkańców jest głowa Maura. Korsyka (po korsykańsku: Corsica, francuska nazwa: Corse) – to przepiękna wyspa na Morzu Śródziemnym, położona na zachód od Włoch i na południowy wschód od Francji. Cieśnina Świętego Bonifacego oddziela ją od położonej na południu włoskiej Sardynii. Łączą je tradycyjne połączenia promami pasażerskimi. Wiatr potrafi tu nieźle pokołysać... Korsyka tworzy odrębny francuski region administracyjny. W roku 1975 wyspę podzielono na dwa departamenty: Korsykę Południową i Górną Korsykę. Powstałe departamenty są w większym stopniu wyrazem ambicji dwóch największych miast Korsyki – Bastii i Ajaccio – niż polityki regionalnej, bowiem oba mają niewielki potencjał ludnościowy i ekonomiczny. Coraz bardziej rozwija się tu w ostatnim okresie turystyka. A promowe połączenia powodują, że stosunkowo łatwo dotrzeć na wyspę, można też polecieć samolotem. Jest mu mnóstwo pięknych miejsc do zwiedzania. Wiele zabytków, ale i dzikich miejsc, o bajkowych krajobrazach. Turystów ściąga na wyspę także doskonałe jedzenie, tradycyjna korsykańska kuchnia, świetne wina i sery.

Wnętrze wyspy jest bardzo górzyste. Piękne i dzikie. Zarówno warto je odwiedzić latem – jak np. słynny wysokogórski szlak GR 20, podobny do tatrzańskiej Orlej Perci, zwany tutaj „że er”. W górach czekają na turystów schroniska, ubezpieczone łańcuchami szlaki, urokliwe wodospady, a nawet ośrodki narciarskie. Najwyższym szczytem wyspy jest Monte Cinto, który sięga 2706 m n.p.m. Góry Korsyki piękne są także zimą i wiosną, warto tu przyjechać na ski-tury, a zjazd z Monte Cinto jednym z kuluarów zadowoli najbardziej wymagających. Można tu uprawiać także sporty wspinaczkowe. Główną rzeką wyspy jest Golo. Parę zdań o historii wyspy. Korsyka była już znana w starożytności. Atakowali ją piraci. Aby się ochronić mieszkańcy wyspy budowali na wybrzeżu wieże obserwacyjne, ostrzegające ich przed zbliżającym się napadem. Takich wież na wyspie pozostało jeszcze ok. 70. W 1736 r. na wyspie wybuchło nieudane powstanie przeciwko rządom Genui. Powstańcy proklamowali Korsykę monarchią i wybrali na króla Theodora von Neuhoffa, który osiadł w Cervione. W kwietniu 1755 r. rozpoczął się kolejny zryw przeciw genueńskiemu panowaniu. W listopadzie tego roku Korsyka ogłosiła niepodległość, uchwalono też pierwszą na świecie demokratyczną konstytucję. Centrum ruchu narodowowyzwoleńczego stała się miejscowość Corte. W 1768 r. Genua zrzekła się (w zamian za darowanie długów) pretensji do wyspy na rzecz Francji, która w tym samym roku wysłała na nią swoje oddziały. Walki trwały bardzo długo i do 1769 roku i skończyły się zwycięstwem Francuzów. Na Korsyce urodził się słynny Napoleon Bonaparte, którego rodzice należeli do pomniejszej lokalnej arystokracji. A przecież losy nas, Polaków, w pewnym okresie były jakże mocno powiązane z tą postacią... W tym czasie wyspa była pod francuską kontrolą i korsykańscy szlachcice mogli uzyskać francuskie tytuły szlacheckie. Tak też zrobili rodzice Napoleona, którego posłano do francuskich szkół. Inną bardzo ważną postacią na wyspie jest Pasquale Paoli (1725–1807) – korsykański generał i patriota, który walczył o niepodległość Korsyki, najpierw przeciwko Genui, a potem Francji. Korsykaninem był także Giuseppe Fieschi, rewolucjonista, który dokonał zamachu na króla Francji Ludwika Filipa. Pewne tendencje wyzwoleńcze widoczne są i dzisiaj. Ale Korsykanie są coraz bardziej otwarci na świat, mimo, że są nieco konserwatywni w poglądach.

Myślę, że warto to miejsce odwiedzić. Korsyka zadziwia swoim spokojem, dzikością i surowym pięknem. Ciekawymi ludźmi. I ciepłem, którego przecież nam zakopiańczykom ciągle brakuje. Brak tu prawie apartamentowców (ja nie widziałem), dzikie plaże nęcą spokojem i ciepłą wodą, a góry pięknymi widokami. Korsyka jest piękna zwłaszcza na wiosnę, gdy zbliża się czas kwitnienia kwiatów. Wszystko to widać na fotografiach Agnieszki Tomasini, do oglądnięcia których serdecznie zapraszam. A jak pojedziecie Państwo na Korsykę osobiście, to z pewnością będziecie chcieli tam powrócić... jestem tego pewien.