II Niedziela Wielkanocna

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: ”Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: ”Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ”Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: ”Widzieliśmy Pana!”.   Ale on rzekł do nich: ”Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.   A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: ”Pokój wam!”. Następnie rzekł do Tomasza: ”Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”.   Tomasz Mu odpowiedział: ”Pan mój i Bóg mój!”.   Powiedział mu Jezus: ”Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.           (J 20,19-31)

Abyśmy wierzyli, a wierząc mieli życie w imię Jego... Wierzyć to nie domniemywać, przypuszczać, podejrzewać. Wierzyć to także wspomagać się rozumem i wszystkimi narządami, w które Bóg wyposażył człowieka, aby wejść w relację z Kimś, kto naprawdę jest. Dlatego czytamy w Kościele przez całą Oktawę Wielkiej Nocy fragmenty Ewangelii dotyczące spotkania ludzi ze Zmartwychwstałym. Mogli Go zobaczyć, dotknąć, rozmawiać z Nim. On jadł na ich oczach. To nie był duch! Choć Ciało Zmartwychwstałego Pana posiada właściwości przekraczające nasze ziemskie pojmowanie, to jednak spotkanie z Nim było i jest możliwe dla śmiertelnika żyjącego w ludzkim ciele. Spotkanie ze Zmartwychwstałym i umocnienie Duchem Świętym – oto źródło siły do dawania odważnego świadectwa, które przez dwa tysiące lat wzbudza nowych uczniów i świadków Jezusa. Owocem autentycznego świadectwa jest wnoszenie pokoju. Ten pokój, to nie jakiś tam święty spokój, brak trudu, zmagania... Posłani z pokojem Chrystusa Zmartwychwstałego zostali wyposażeni w fundamentalną moc i władzę, która czyni możliwym przyjęcie pokoju i przekazywanie go innym. To władza odpuszczania grzechów. Pierwotny Kościół otrzymuje tę moc, aby stać się niejako szafarzem Bożego pokoju. Niosąc wiarę, niesie pokój... Próbuje się dziś budować pokój na zakłamaniu, półprawdach, manipulacji i, co więcej, bezpardonowej promocji postaw stojących w sprzeczności z Dekalogiem, a więc w sprzeczności z prawem naturalnym. Z łamania ludzkich sumień nigdy nie powstanie dobro ani osobiste, ani społeczne, ani też międzynarodowe. Jezu Miłosierny, który przynosisz nam dar pokoju przez łaskę przebaczenia grzechów, daj nam odwagę stawania w prawdzie i korzystania z tego daru systematycznie w sakramencie pokuty i pojednania, byśmy sami doświadczając pokoju, który płynie z Twego niezgłębionego Miłosierdzia, potrafili z tą ofertą iść do każdego człowieka. Nie znajdzie ludzkość ukojenia, dopóki nie zwróci się do BOŻEGO MIŁOSIERDZIA...

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...