IV Niedziela Wielkiego Postu

Jezus powiedział do Nikodema: „Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki.   Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”.  (J 3,14-21)

W ostatnim czasie kilkakrotnie spotkałem się z dość stanowczą i pretensjonalną wypowiedzią: „Gdyby Bóg istniał, nie byłoby tyle zła na ziemi”. Absolutnie nie chcę oceniać autorów tych wypowiedzi. Ciężar ludzkiej egzystencji, niezawinione cierpienie i śmierć wielu wokół nas, a także informacyjny zamęt związany z częstym manipulowaniem odbiorcą, bazowaniem na jego negatywnych emocjach, z jednoczesnym stronniczym, a nawet fałszywym przedstawianiem i interpretowanie faktów, każą z jak największą delikatnością podejmować próby rozmowy i wspólnego poszukiwania PRAWDY w świetle Ewangelii. Wydaje się to być dziś naglącym wezwaniem dla nas chrześcijan. Istnieje ogromna potrzeba nowej ewangelizacji wypływającej z głębi serca przepełnionego autentyczną wiarą i miłością. Pewnym jest, że Bóg pragnie ostatecznie ocalić wszystkich, by mieli udział w wiecznym życiu, w którym nie będzie już żadnego cierpienia, ani też jakiegokolwiek zła. Bóg nie jest wrogiem grzeszników! Sposób wywyższenia Jezusa przez ludzi mówi o tym wyraźnie i dobitnie: na krzyżu zawisł Ten, który nie popełnił żadnego złego czynu, a zarazem Ten, który stanowczo stawał po stronie PRAWDY, obnażając ludzkie knowania i przewrotność serc. Jezus nie pokonał zła w sposób jaki by się tego ludzie spodziewali. Człowiek w przedstawianiu własnych pomysłów na rozwiązanie społecznych i osobistych problemów często nie dostrzega swojej grzeszności i krótkowzroczności. Pewnym jest, że Jezus, a w Nim Odwieczny Bóg, utożsamił się z każdym ludzkim cierpieniem, nie poprzez współczucie tylko, lecz przyjmując je dobrowolnie, by uczestniczyć w doświadczeniu wielu niewinnych i bezbronnych. Zawsze pozostanie to dla nas w pewnym stopniu tajemnicą, ale tajemnicą, którą z pomocą naszego rozumu oświeconego wiarą możemy zgłębiać i coraz lepiej rozumieć. Ewangelia czwartej Niedzieli Wielkiego Postu ukazuje stanowczo i jednoznacznie postawę Boga wobec grzesznej ludzkości, a jednocześnie wyraźnie wskazuje inną prawdę, ogromnie trudną do przyjęcia przez człowieka. A mianowicie tę, że często bardziej miłujemy własne ciemności niż Boże Światło. Jesteśmy przywiązani do naszych złych uczynków i raczej skłonni nawet do publicznego deklarowania co według nas jest grzechem, a co nie, niż pozwolić, by potępiono nasze nieprawości. Trzeba wiele odwagi i pokory, by uznać nie w innych, lecz w sobie samym tę przewrotną i jakże silną skłonność do złego. Światło płynące z Ewangelii, które potępia złe uczynki, nie potępia grzesznika, lecz pragnie go zbawić w PRAWDZIE i poprzez PRAWDĘ. Jakże ogromną wartość ma ludzka decyzja! Tak, gdyż miłości nie da się nakazać lub wymusić! Bóg grzesznikowi zniewolonemu własnymi grzechami nie odbiera możliwości wybierania. W Swoim Miłosierdziu płaci cenę za moje grzechy i cierpliwie czeka na moją decyzję. Panie, którego tyle kosztowało i kosztuje moje przywiązanie do grzechu, niechaj Twój Duch rozproszy mroki mego serca i umysłu, bym w promieniach Bożego Miłosierdzia miał odwagę uznać własną grzeszność i kroczyć drogami Twojej światłości.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...