IV Niedziela Adwentu

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski. Pan z Tobą”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”.

Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.
  Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł. (Łk 1,26-38)

  Ewangelia czwartej Niedzieli Adwentu, poprzedzającej Uroczystość Bożego Narodzenia, uświadamia nam, że nie można myśleć o wcieleniu Słowa, a więc o tym, że Chrystus stał się jednym spośród nas, w oderwaniu od wolności młodej, nazaretańskiej kobiety. Jest w tym coś niesamowitego, co dotyczy Boga i Jego sposobu realizacji odwiecznych planów miłości względem nas ludzi. Jak bardzo Stwórca Wszechświata, liczy się z naszym samodzielnym myśleniem i decyzją podjętą w wolności. Oto decydującym dla spełnienia pragnień Boga, wypływających z przepełnionego miłością Jego Serca, jest przyzwolenie Maryi. W tej ewangelicznej scenie widzimy sposób odkrywania i realizacji powołania przez każdego z nas.
Inicjatywę ma Bóg. On posyła Anioła. Informacja o potędze miłości Boga względem człowieka wiąże się, mówiąc delikatnie, z pewnego rodzaju zmieszaniem, zdziwieniem, zaskoczeniem, lecz jednoczesnym trzeźwym myśleniem, refleksją umysłu: co to dla mnie znaczy? To nie dotyczy tylko Maryi, gdyż Bóg każdego z nas, choć grzeszni jesteśmy, pragnie napełnić po brzegi miłością, szczęściem. Ponieważ jednak rozmowa człowieka z Odwiecznym Stwórcą Kosmosu może budzić lęk, dlatego też prośba, apel, stale przewijający się przy powoływaniu ludzi przez Boga: nie bój się! Jakby zachęta do rezygnacji z liczenia tylko na własne siły i otwarcia się na to, co proponuje Bóg, który przedstawia swoje plany. Maryja pozostając przy zdrowych zmysłach, będąc realistką twardo stąpającą po ziemi, pyta jak to się stanie, skoro po ludzku, w Jej konkretnej sytuacji, jest to nie możliwe. I tutaj Bóg znowu odwołując się do ludzkiej refleksji rozumowej, do pamięci i dzieł dokonanych przez siebie w przeszłości, także tej najbliższej, ukazuje, że dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych, takich jak na przykład poczęcie dziecka z kobiety w podeszłym wieku. Teraz ma miejsce logiczne wnioskowanie, samodzielne myślenie, praca rozumu oświeconego światłem wiary: Jeżeli na słowo Boga wszystko zaczęło istnieć, jeżeli Naród Wybrany przechowuje w pamięci konkretne cuda i znaki, które świadczyły o Bożej bliskości i wypełnieniu przez Jahwe wszystkich obietnic, to jaki logiczny i sensowny argument przemawia za odrzuceniem Bożej oferty, Bożego planu, Bożych pragnień miłości względem uwikłanej w niewolę grzechu ludzkości? Tylko głupota!
Dlatego też Maryja, w pełnej wolności, odpowiada: tak! I dzięki temu, w sposób decydujący przyczynia się do tego, że odwieczny Bóg wchodzi w ludzką historię jako bezbronne niemowlę.
Maryjo! Matko Boga i nasza, uproś nam u Pana potrzebne łaski, byśmy i my w trzeźwości umysłu, wolni od powszechnie sianego zamętu, rozpoznając znaki Bożej miłości w naszych czasach, z wiarą wypowiadali Bogu: tak, na Jego pragnienia. By się mogło spełnić marzenie Boga, aby wszyscy ludzie w Jezusie z Nazaretu rozpoznali jedynego Zbawiciela człowieka, który pragnie serca wszystkich obdarzyć upragnionym przebaczeniem, miłością, pokojem i szczęściem. Niechaj Boże Narodzenie, mocą Ducha Świętego, dokona się w każdym z nas.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...