XXXI Niedziela Zwykła

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

  Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Mt 23,1-12

Problemem Kościoła nie są atakujący Go, lecz letni chrześcijanie. Istotą reformy nie jest uciszyć, chociażby najbardziej absurdalne głosy krytyki, lecz nawrócenie, odwaga wejścia na drogę świętości. Jeżeli to dotyczy wszystkich wyznawców Chrystusa, to w pierwszym rzędzie mnie, kapłana.
 Słowa Mistrza z powyższej Ewangelii są rachunkiem sumienia dla mnie...
 Jak wygląda moje życie kapłańskie? Czy dźwigam choć w jakiejś mierze ciężary, które muszą nosić słuchacze moich kazań? Czy moje życie wiary, gdy inni mnie widzą, jest takie samo jak wtedy, gdy jestem sam? Czy troska o zewnętrzną formę nie jest pierwszoplanowa? Czy przypadkiem bardziej nie wierzę w rytuał niż w Żywego Boga? Czy własnej wartości nie buduję na prestiżu jaki, mimo wszystko, w naszych polskich warunkach ma kapłan? Czy mam świadomość bycia uczniem pośród uczniów i synem pośród innych dzieci Boga? Czy służenie najmniejszym ma dla mnie prawdziwą wartość królewską i jest drogą prowadzącą do prawdziwych zaszczytów?
 Chryste daj nam kapłanów według Serca Twego. Odwieczny, Najwyższy Kapłanie, pomóż nam kapłanom być świętymi. Oby nasze życie, nasza codzienność, nasza postawa pociągała innych do Ciebie, a wrogów, jakichkolwiek, rozbrajała z fałszywych argumentów. Jezu ufam Tobie.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...