XXX Niedziela Zwykła

Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zaniknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: "Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?" On mu odpowiedział: "«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy»".

Mt 22, 34-40

Słuchając tej Jezusowej wypowiedzi, uświadamiamy sobie, że sprawdzianem autentycznej miłości Boga jest miłość człowieka. Choć Jezus jest pytany o jedno, najważniejsze przykazanie, w odpowiedzi ukazuje dwa przykazania, które są nierozdzielne.
 Chciałbym dziś zwrócić uwagę na jeszcze jedną postać, która jest wymieniana przez Jezusa: miłuj Boga i bliźniego, jak siebie samego. Z tą ostatnią osobą mamy chyba najwięcej problemów: miłość siebie samego. I wcale tu nie myślę o żadnej formie egoizmu, egocentryzmu, narcyzmu, fałszywej miłości własnej, która skupia uwagę człowieka na nim samym. Jeżeli Jezus mówi, że należy miłować bliźniego jak siebie samego, to możemy logicznie myśląc, wnioskować, że kto nie kocha siebie samego, nie kocha też bliźniego.
 Ale jak siebie kochać, skoro w sobie widzę tę bolesną prawdę, dobitnie wyrażoną przez św. Pawła: wiem co jest dobre, a jednak czynię zło; chcieć dobra – tak, ale wykonać je – nie! Mieszka we mnie grzech, który pcha moje członki do czynów sprzecznych z Bożym prawem.
 I tu dochodzimy do sedna: to Bóg umiłował jako pierwszy i to nas grzeszników. To Jego miłosierdzie nieustannie obdarza nas przebaczeniem, którego stale potrzebujemy, by wzrastać w miłości, bo przecież komu więcej przebaczono, ten więcej miłuje. To tu jest źródło siły i odwagi, by przebaczyć sobie samemu.
 A to wszystko dzięki Jezusowi, Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. W Jezusie i w tym, co uczynił dla nas starotestamentalne najważniejsze przykazania zmieniają punkt ciężkości: z nakazu danego człowiekowi, a więc z akcentowania ludzkiego działania, na dostrzeżenie tego, co Bóg dla nas uczynił, a więc na Bożą inicjatywę i Boże dzieło. Ostatecznie miłowanie Boga z nakazu staje się odpowiedzią, a miłość bliźniego świadectwem własnego uczestnictwa w odwiecznej, stale przebaczającej miłości, której źródłem jest tylko Bóg.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...