XXII Niedziela Zwykła

Jezus zaczął wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele wycierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmar-twychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: „Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie”. Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: „Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”.

Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bo­wiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?
Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania”.

Mt 16,21–27

Wydarzenia opisane w powyższym fragmencie Mateuszowej Ewangelii następują bezpośrednio po tym, o czym słyszeliśmy poprzedniej niedzieli. Piotr wyznał, że Jezus z Nazaretu jest oczekiwanym Mesjaszem – Synem Boga. Usłyszał od Mistrza słowa, które uświadomiły mu, że Jego wyznanie wiary nie było owocem wiedzy nabytej od jakiegokolwiek człowieka. To sam Bóg Ojciec objawił Piotrowi tę prawdę i uzdolnił go do złożenia świadectwa wobec innych. Boże wybranie i Piotrowe wyznanie wiary sprawiły, że Jezus powiedział: „Ty jesteś Piotr –Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą”. Ta scena skończyła się może dla wielu zaskakującym zakazem. Dlaczego nie mogli nikomu mówić o tym, że ich Mistrz – Jezus z Nazaretu jest oczekiwanym Mesjaszem?

Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w dzisiejszej perykopie ewangelicznej. Jest w niej zawarta ogromnie ważna prawda także dla dzisiejszej nowej ewangelizacji. Piotr staje się coraz bardziej świadomy, że Jego wnętrze, umysł i serce, sumienie staje się polem walki między tym, co Bóg o sobie objawia, a tym, co Piotr i inni o Bogu sobie wyobrażają. Wybranie Boże i wyznanie wiary nie pozbawiło Piotra konieczności przebycia bolesnej drogi dojrzewania w wierze. Plany Boga całkowicie przekraczają skażone grzechem ludzkie pomysły na sposób wprowadzania Królestwa Bożego w świecie. Za poprawnie sformułowanym wyznaniem Piotra kryła się obca Bogu koncepcja Mesjasza, a więc fałszywy obraz samego Boga i Jego planu objawienia się światu.

To przechodziło ludzkie pojęcie, żeby Bóg, który jest Stwórcą całego kosmosu i człowieka, mógł wobec własnego stworzenia stać się tak skrajnie bezbronny, że aż zabity. I chociaż Jezus zapowiadał zmartwychwstanie, to dla uczniów, z Piotrem na czele, były to prawdy przekraczające wtedy ich możliwości pojmowania. Mesjasz miał być zwycięski wobec wszystkich ludzi, miał ostatecznie doprowadzić do wiary w jedynego Boga Jahwe, Boga Izraela, wszystkie narody. Jakże więc było możliwe mówienie o Jego śmierci? Dlatego też Piotr, często zbyt szybki w działaniu i mówieniu, ale całkowicie szczery i prawdziwy, zaczyna poprawiać Mistrza i upominać Go.

Dochodzimy tutaj do jednego z najtrudniejszych elementów nowej ewangelizacji i ewangelizacji w ogóle. Trzeba siebie samego zapytać, czy Bóg, w którego wierzę jest naprawdę Bogiem, który objawia siebie na kartach Pisma Świętego, dał siebie poznać w osobie Jezusa Chrystusa i nadal żyje pośród nas, w sposób szczególny w sakramentach Kościoła i drugim człowieku?

W Piotrze musiała się zburzyć jego własna koncepcja Mesjasza i sposobu, w jaki zbawi On świat. Musiał jeszcze wiele razy przekonywać się, że jego ludzkie pomysły stoją w opozycji do planów, które pragnął objawić i zrealizować Bóg. Logika zwycięstwa, w której człowiek przegrywa i jest pokonany, nie jest logiką Boga, lecz szatana. Człowiek nieustannie staje wobec wyborów i decyzji. Jezus nie potępił Piotra. Zgromił szatana, który jest autorem fałszywego obrazu Boga i pomysłodawcą sprzecznej z miłością metody wprowadzania Bożego Królestwa w świecie. Zwróćmy uwagę, że Jezus nie rezygnuje z Piotra. Ten, który ma umacniać braci w wierze, wpierw sam musi przejść drogę Mistrza: musi się zaprzeć samego siebie.

Jakże często myśląc dziś o głoszeniu Ewangelii, zapominamy o tym fundamentalnym procesie: nawracaniu – ciągłej zmianie myślenia, rezygnacji z ludzkich pomysłów, na rzecz Bożych.

Zakaz mówienia o Jezusie jako Mesjaszu na tym etapie jest zrozumiały. Dopiero Jego męka i śmierć, a więc po ludzku przegrana, i definitywne zwycięstwo przez zmartwychwstanie, dzięki któremu wszyscy mogą otrzymać odpuszczenie grzechów i udział w Bożym zwycięstwie miłości, stają się treścią Dobrej Nowiny. Tak objawił siebie Bóg i do końca czasów pragnie objawiać.

Panie, Ukrzyżowany i Zmartwychwstały! Uzdolnij nas do przyjmowania Twoich łask, które nadobficie pragniesz nam udzielać, byśmy zapierali się własnego egoizmu i przyjmując stale Twoje przebaczenie otwierali się naprawdę o Tobie takim, jakim nam siebie objawiłeś i stale objawiasz.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...