Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Mt 28,16-20

Pewnego zakonnika odwiedził kolega z lat szkolnych. Gdy weszli do klasztornej celi zdziwiony podróżnik zapytał: „Tobie wystarczy jeden stół, dwa krzesła, łóżko i mała szafa?” Na to mnich odpowiedział, pytając: „A dlaczego ty nie masz ze sobą mebli?”. Odwiedzający roześmiany mówi: „Bo jestem w podróży!”. Zakonnik również z uśmiechem na twarzy rzekł: „Ja też jestem w podróży!”.
 Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego uświadamia nam z nową mocą, że nasze życie tu na ziemi jest wędrówką, podróżą ku wieczności. I choć tak bardzo jesteśmy przywiązani do wielu ziemskich spraw i rzeczy, to w godzinę śmierci, czy chcemy, czy też nie, przyjdzie nam to wszystko zostawić. Śmierć mówi nam wiele o nas samych: nic nie wnieśliśmy na ten świat i nic z niego nie weźmiemy.
 Podjęcie trudu drogi jest możliwe i sensowne tylko wtedy, gdy zna się cel. Jakże wielu żyje dziś bez celu, a więc bez sensu, z poczuciem wewnętrznej pustki!
 Oferta Jezusa Zmartwychwstałego jest propozycją dla każdego człowieka, każdej epoki! On swoim życiem pokazał nam cel i nadał sens naszemu, przyznajmy szczerze, krótkiemu ziemskiemu wędrowaniu. Wyszedł od Ojca i powrócił do Ojca. My tez istniejemy dzięki Bogu, choć przy współpracy rodziców, i zmierzamy ku wiecznemu przeznaczeniu w Bogu.
 Nie dajmy się wciągnąć w szaleńczy wir zajęć, jakoby od nas wszystko zależało, a ziemskie sprawy miały być jedyne i najważniejsze! Niech nas nie zniechęcają wątpliwości. Ci, którzy spotkali Zmartwychwstałego też je mieli. A jednak zaprosił ich do misji, która otwiera człowieka na nowe perspektywy. On ma prawdziwą władzę na niebie i ziemi. Każda inna władza, która nie pochodzi od Niego ostatecznie podszyta jest lękiem i koniecznością demonstracji siły. Jezus przypomina nam nasze podstawowe zadanie: nauczać innych, a właściwie będąc Jego uczniem, innych przyprowadzać do Niego, by On czynił ich swoimi uczniami. Zanurzać przez chrzest w Odwiecznym Źródle Miłości, za którą tęskni każde ludzkie serce. Zachować wszystko co On przykazał i własnym świadectwem życia przypieczętował, a zarazem mieć świadomość, że On sam ze swoją mocą stale jest z nami i nam towarzyszy.
 Czyż może być piękniejsze powołanie? Oto my chrześcijanie, uczniowie Jezusa Chrystusa, jesteśmy przez Niego dziś na nowo zaproszeni, byśmy dzięki wierze wnosili w ten konkretny świat Tę miłość, której źródłem jest Bóg, a która wyzwala z pustki i rozpaczy, dając wszystkim, którzy ją przyjmują, niezawodną nadzieję.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...