Niedziela Miłosierdzia Bożego

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

J 20,19-23

Oktawa Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego to jak jeden wielki świąteczny dzień. W Niedzielę Wielkanocną uświadamialiśmy sobie przede wszystkim, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał i ten fakt historyczny jest fundamentem chrześcijańskiej wiary, na którym oparta jest celowość i sensowność naszego ziemskiego życia. Orędzie tych dni, to świadectwo ludzi, którzy spotkali Zmartwychwstałego, widzieli Go na własne oczy, dotykali Go własnymi rękami, rozmawiali z Nim i razem z Nim spożywali posiłek. Zobaczyli, uwierzyli i zrozumieli, że w Nim, Jezusie z Nazaretu spełniły się wszystkie starotestamentalne zapowiedzi o Mesjaszu.
 Niedziela zamykająca Oktawę Wielkiej Nocy, zwana w Tradycji Kościoła Niedzielą Białą, od 30 kwietnia 2000-go roku decyzją Jana Pawła II, w całym Kościele jest przeżywana jako Święto Bożego Miłosierdzia, ukazując jeszcze wyraźniej owoce męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. W objawieniach świętej Faustyny Kowalskiej Jezus obiecał: „która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski. Niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat (...). Święto Miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich (...). Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego”
 Chrystus w mocy Ducha Świętego prowadzi swój Kościół do odkrywania pełnej Prawdy o Bogu, która w Nim, Jezusie z Nazaretu została definitywnie i ostatecznie ludzkości objawiona.
 Oto skompromitowani we własnych oczach mężczyźni, którzy dotkliwie doświadczyli swoich słabości: niedochowania obietnic składanych Bogu w oparciu o własne siły, zdrady i zaparcia się Mistrza, niedowierzania we wszystko co im mówił – oto Oni otrzymują władzę odpuszczania grzechów. Ci, którzy pierwsi potrzebowali przebaczenia stają się szafarzami Bożego Miłosierdzia.
 I tak jest do tej pory... Każdy kapłan staje się świętym przez to, że przechodzi drogę własnego nawracania, przez stałe zmaganie z własną słabością, uświadamiając sobie logikę Bożej pedagogii: gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska; im większy grzesznik tym ma większe prawo do Bożego Miłosierdzia; komu więcej przebaczono, ten więcej miłuje. Cała grzeszność człowieka wpada jak kropla atramentu w ocean Bożego Miłosierdzia. Trzeba tylko ufności i rezygnacji z udawania samowystarczalnego. Oto zwycięstwa Zmartwychwstałego w sakramencie pokuty stają się udziałem wszystkich, którzy pozwolą Bogu przebaczyć im grzechy!
 Janie Pawle II! Wielki Papieżu i Rodaku, nasz Nowy Błogosławiony, który spowiadałeś się systematycznie co tydzień, uproś nam łaskę nawracania do Pana. Niechaj nas nigdy nie zniechęca stale powracająca słabość, byśmy z bolącą ambicją i dumną pychą nigdy nie zeszli na drogi beznadziei i rozpaczy, lecz w Bożym Miłosierdziu odkrywali stale Źródło Nowego Życia w miłości, prawdzie i pokoju. Niechaj Twoje wstawiennictwo pomoże nam wypełniać powołanie jakie Bóg powierza nam wobec świata w trzecim tysiącleciu chrześcijaństwa. Obyśmy doświadczając Bożej Sprawiedliwości objawionej w łasce odpuszczania grzechów nigdy nie odrzucili tego daru, bez którego życie tu i teraz, a także w wieczności staje się piekłem.
JEZU UFAM TOBIE!!!

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...