I Niedziela Adwentu

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.

Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”

Mt 24,37-44.

Obecną niedzielą rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, którego pierwszym okresem jest Adwent – czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Historyczny Adwent już się spełnił w narodzeniu Jezusa Chrystusa – tajemnica wcielenia, natomiast my rozpoczynamy Adwent liturgiczny, który ma przygotować nas do obchodów Świąt Bożego Narodzenia. W pierwszej części Adwentu liturgicznego uświadamiamy sobie, że jako Kościół i cała rodzina ludzka oczekujemy powtórnego przyjścia Pana na końcu czasów, tak więc stale trwa Adwent eschatologiczny (gr. eschatos – ostatni). Niedzielna Ewangelia, traktuje właśnie o tym wydarzeniu, które Jezus sam zapowiada.
  Nasze czasy pełna są informacji, które dzięki nowoczesnym środkom masowego przekazu docierają do nas z całego świata. Problemem jest, że wydarzenia te nie są przedstawiane obiektywnie, lecz bardzo często noszą znamiona sensacji, półprawd, z narzuconą już fałszywą interpretacją, zgodną z tym co obecnie jest modne, słuszne i nowoczesne. Jezus nie przekazuje prawd w takim klimacie. On naucza, że dzień Jego powtórnego przyjścia zastanie nas przy codziennych zajęciach, obowiązkach, pośród różnorodnych naszych aktywności. Obraz gospodarza i złodzieja uświadamia nam niemożność przewidzenia pory nadejścia Pana.
Na czym więc polega gotowość, do której zaprasza Jezus?
 Gospodarz nie przesiaduje całego dnia w domu, wyczekując złodzieja. Zabezpiecza gospodarstwo, lecz jednocześnie podejmuje rozliczne na nim prace i obowiązki. Nie wiem gdzie mnie Pan zastanie. Wiem jednak, że każdy musi sam zdecydować o własnej gotowości. Jezus narodzony w Betlejem zastał pasterzy w czasie ich nocnej straży. Z pewnością dla nich doświadczenie Aniołów i pokłon oddany Niemowlęciu były wielką niespodzianką. BÓG ZASKAKUJE PROSTOTĄ.
 Nie chcę uciekać w bierne oczekiwanie. Wiem, że Ty Panie zawsze jesteś przy mnie. Wiem, że jesteś Miłością, która wszystko przenika i dostrzega, pozostawiając nam wolność. Chcę Panie uczyć się gotowości na Twoje przyjście, poprzez miłość zwykłą, prostą i codzienną. Chcę z miłością o poranku pochylać się nad Twoim słowem i zwracać się do Ciebie, zawierzając Ci wszystko. Z Tobą iść do dzieci i młodzieży w szkole, z miłością traktować napotkanych ludzi, z cierpliwością posługiwać w konfesjonale i z należytą czcią sprawować Eucharystię. Proszę Cię Panie, abym nie szukał żadnej sensacji i nadzwyczajności, lecz zwykłą codzienność przeplatał nićmi Twojej miłości, okruchami dobroci i życzliwości. Słuchając Twego słowa i kierując się nim pragnę żyć w komunii z Tobą i tymi, których postawisz na mojej drodze.