Giewont-szczyt górujący nad Zakopanem...

Szczyt, który rzuca się w oczy każdemu, kto dotrze do Zakopanego. Znajduje się od 1997 r., czyli od ostatniej wizyty papieża-Polaka, Jana Pawła II, w herbie miasta Zakopanego. Wyniosły szczyt Giewontu. Każdy niemal Polak marzy o tym, by stanąć na jego wierzchołku, stąd latem, w lipcu i sierpniu, ustawiają się kolejki turystów, którzy czekają na swoją kolej w wejściu na ten szczyt. Jest najbardziej charakterystycznym szczytem w najbliższej okolicy miasta Zakopanego.

Jest najwyższym wierzchołkiem w Tatrach Zachodnich w całości leżącym na terenie Polski. Imponujący, ma ok. 2,7 km długości. Ale po kolei. Autor jednych z pierwszych przewodników tatrzańskich, Walery Eljasz, w 1880 r. tak o nim pisał: - Z każdej prawie chaty Giewonta widać, toteż słusznie mu się należy tytuł króla zakopiańskiego. Jeden z najładniejszych opisów Giewontu pochodzi spod pióra wielkiego znawcy Tatr, Tadeusza Zwolińskiego, który w swoim „Przewodniku po Tatrach i Zakopanem” (Zakopane 1937), tak opisuje szczyt i masyw Giewontu: - W łańcuchu szczytów tatrzańskich, otaczających dolinę zakopiańską, zwraca uwagę fantastycznym swym konturem, porównywalnym poetycznie do profilu legendarnego „Śpiącego Rycerza”, przede wszystkiem potężny Giewont, umiłowany przez Zakopian, a pamiętny dla każdego, kto choć raz widział Zakopane; stał się on po prostu symbolem naszego uzdrowiska, a dla górali jest niejako kompasem i wyrocznią pogody. Giewont to jeden z najbardziej charakterystycznych szczytów Tatr Polskich, zwieńczony prawie 15-metrowym krzyżem (wzniesionym w sierpniu 1901 r. z inicjatywy księdza proboszcza Kazimierza Kaszelewskiego przy pomocy górali). Od południa, z Hali Kondratowej, stosunkowo łatwo dostępny, od północy spada na stronę Zakopanego prawie 600 m wysokości imponującą ścianą skalną. Na szczyt prowadzi kilka znakowanych szlaków turystycznych. Ze szczytem i słynną północną ścianą Giewontu wiąże się też stara góralska legenda o „zaśnionym wojsku” (inaczej nazywana legendą o „śpiących rycerzach”, opowiadana przez Jana Krzeptowskiego-Sabałę). Według tej starej legendy w północnej ścianie znajdowało się miejsce, o którym mawiał Sabała, że tam skały się ozestompowały, a w grocie leżało wojsko polskie, do którego raz do roku zaglądał kowal Fakla z Kościeliska. Czyścił rycerzom ich pancerze i miecze, podkuwał stojące w rzędach konie, a od anioła, który strzegł wojska, otrzymywał za to kilka złotych monet. Północna ściana to także dzieje polskiego taternictwa, gdyż na ścianie poprowadzono szereg trudnych dróg. Zdarzali się też narciarze wysokogórscy, którzy z Giewontu na północ zjeżdżali na nartach. W Podhalańskim Serwisie Watra przedstawiamy galerię zdjęć tego szczytu, nieodłącznie już związanego w Zakopanem. Jest więc Giewont wiosenny, pokryty śnieżnym „lukrem”, Giewont w pełni zimy i jesienny z krwawymi chmurami. Jaki jest najpiękniejszy? Dla mnie każdy, bo Giewont jest przecież szczytem niesamowitym. Prawie każdego dnia go oglądamy i za każdym razem jest inny...