Wystawa Kingi Ciężak pt. "DZIKA"

MOK w Nowym Targu, 4 sierpnia 2016, godz. 18.00, sala 28. Kinga Ciężak – fotograf, grafik - absolwentka Szkoły Fotograficznej Fotoedukacja w Katowicach, studentka Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach na kierunku Grafika.

Wystawy:
2012 – Wystawa pokonkursowa, wyróżnienie, Kraków, grupa fotograficzna  FotoBzik
2014 – Wystawa zbiorowa Absolwentów Szkoły Fotograficznej Fotoedukacja wSiemianowicach śląskich
2016 - Wystawa pokonkursowa, zbiorowa „Wystaw się w CSW” w Toruniu
Są dwie pasje, które wprawiają w drżenie moje serce. Pierwsza to moje córki, które każdego dnia dają mi bezwarunkową miłość. Uczą mnie, jak być, jak czuć i jak cieszyć się życiem. Dają mi lekcję cierpliwości i pokory. W codziennej gonitwie odnajduję drugą pasję i miłość – fotografię. Miłością do zdjęć zaraził mnie mój Tata - pasjonat fotografii analogowej. Zachwycają mnie momenty, drobiazgi, ulotne spojrzenia i kompozycja codziennych elementów. Dzięki fotografii mogę utrwalić to zwiewne piękno na kliszy. Co dzień poszukuję najlepszy kadrów. Przyciągają mnie piękne, stare domy, pełne dobrej energii i wspomnień. Zachwycam się wnętrzami, polnymi kwiatami i bukowym lasem o poranku, zatopionym w mgłach, uśmiechem dziecka.

Projekt „Dzika” inspirowany jest literaturą, filmem, muzyką i fotografią towarzyszącymi mi w codziennym życiu. „Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach” Clarissy Pinkoli Estés, poezja Papuszy – Bronisławy Wajs pozwalają zobaczyć siebie jako kobietę wypełnioną dobrymi instynktami, pasją i kreatywnością. Filmy „Sekret z księgi z Kells” i "Księżniczka Mononoke" pełne obrazów, dźwięków i treści dotykających zagadnień rozpadu, powiększającej się przepaści między ludźmi i przyrodą. Czarno – białe fotografie analogowe, wykonane aparatem Holga. „Holga umożliwia spotykanie świata w sposób szczególny. Najbardziej może ze wszystkich aparatów jest ona bowiem obciążona subiektywnością i przypadkowością. Fotografując Holgą nigdy nie jesteś pewny końcowego rezultatu. Podobnie jak wyruszając w drogę, nie wiesz, dokąd ostatecznie dotrzesz i kogo spotkasz. Lub kto spotka Ciebie. Jest subiektywna i tego nie ukrywa. Dlatego właśnie jest uczciwa. I fascynująca.”[3] Miejsce, w którym możesz poholgować.  http://holga.pl/
To zdjęcia kreacyjne ukazujące wewnętrzne krajobrazy. Skupiają się na tym, co osobiste, a jednocześnie decydujące o sposobie odbierania i interpretowania rzeczywistości. Obrazy te powstały w celu zbadania różnych, często skrajnych emocji i stanów psychicznych. Praca z obrazem pozwala oswoić nowe miejsca i nowe życie. Daje możliwość nawiązania kontaktu ze swoim wnętrzem i zewnętrzną przestrzenią, umożliwia interpretację zarejestrowanych słów, obrazów i dźwięków.

„Noc po nocy rodzimy się i odradzamy z tego samego dzikiego snu, wracając do światła z szorstką jeszcze sierścią, wilgotną ziemią na stopach, z włosami pachnącymi oceanem, lasem lub dymem z ogniska. To z tego kraju wkraczamy w zwykłe życie, zakładając dzienny strój” [5] 5. Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety w mitach i legendach Clarissa Pinkola Estés .

Fotografie te to nie tylko naznaczanie własnej przestrzeni. To próba oswojenia jej. Nadawanie jej imion. Im więcej nazwiemy, tym większy staje się ten świat. To, co nienazwane, nie istnieje – brzmi znane, powtarzane zdanie. To oswajanie przestrzeni, która pozostaje anonimowa.  Człowiek obcą przestrzeń musi oswoić, naznaczyć sobą by poczuć się swobodnie. Przestawia ją zatem, poprawia, retuszuje, dodaje, odejmuje – wystarczy do tego odrobina wyobraźni niewymuszonej. Trochę podobnie, jak w fotografowaniu Holgą, która układa elementy przestrzeni (choć mówią, że układają się same), jak wyznacza jej własne granice, historie. Jak dostrzega w niej to, co chce zobaczyć, a czego tam tak naprawdę nie ma.

Fotografie to podróż do magicznego świata, gdzie nienasyconymi zmysłami chłoniemy nieodkrytą jeszcze naturę, zamrażając jej obraz w elektronach mózgu i filmu.