Szlakiem artystycznych dokonań Władysława Trebuni–Tutki - fotografie Jerzego Z. Kosiuczenko

Przyjaźń to piękne uczucie, które należy pielęgnować. "Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą" pisał Jan Twardowski. Przed nami druga rocznica pożegnania się z Władysławem Trebunią Tutką. Wspominając Go, stajemy się tak ja za Jego życia: lepsi i bogatsi wewnętrznie, bowiem nie ma nic piękniejszego od miłości do Rodziny, Muzyki i przyjaźni dla Przyjaciół, które z taką radością rozdawał.

Przemijanie jest wolne, spokojne, niedostrzegalne, lecz w ostateczności bolesne.

Przemijają czasy, wydarzenia i ludzie. Zapamiętajmy: twarz roześmianą, pogodną człowieka wielkiego ducha i serca.

Człowieka kiedyś tak bardzo wartościowego, znanego i kochanego, którego nie ma wśród nas. Bo cóż będzie z nami, skoro taka kolej losów ludzi, którzy ze sławą byli na „ty”?

Pamięć nasza  jest też skarbnicą rzeczy nie tylko ważnych i znaczących, lecz po ludzku  bezcennych. A bezcenne są wspomnienia o ludziach, których już nie ma. Są one ostatnim śladem ich istnienia.

Nie ma ustanowionego kalendarza w tych wspomnieniach o wspomnieniu. Nie ma i być nie może, bo żyje ono – Wspomnienie-  własnym, cichym jak opuszczony pokój, życiem. Przychodzi i odchodzi kiedy chce, ale Wielki Artysta, Muzyk, Wspaniały
Człowiek żyje i współ gra  z przemijającym czasem!

Przyjaciel Władysława Trebuni – Tutki, fotografik, Jerzy Z.Kosiuczenko od lat dokumentuje artystyczne dokonania Artysty na terenie Podhala. Bywało, że towarzyszył on  w czasie wykonywania  prac nad witrażami, freskami, czy też podczas malowania farbami olejnymi na płótnie i na szkle w pracowni domowej We wspomnieniach przedstawione są tu m.in. fotograficzne zbiory dokonań Władysława Trebuni – Tutki w następujących miejscach:

Album 1. Witraż w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa na Bukowinie Tatrzańskiej przedstawiający Papieża JPII na tle gór,
Album 2. Witraże Święci Pańscy w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Skrzypnem,
Album 3. Witraże  Dwunastu Apostołów  w kościele pod wezwaniem NMP Królowej Świata księży Salezjanów w Zakopanem,
Album 4. Freski w budynku d. Wełnianki w Suchem k. Poronina,
Album 5. Migawki fotograficzne (Freski w karczmie Młyniska i w Zajeździe Furmańskim, projekt pomnika Papieża JPII w Poroninie, w pracowni Artysty i inn.)

WŁADYSŁAW TREBUNIA TUTKA

Kim jest tischnerowski Platon z Białego Dunajca? Niektórzy nazywają go „kronikarzem podhalańskich tradycji”, inni „góralskim Van Goghiem”, albo po prostu renesansowym artystą, rodem „spod samiućkik Tater”. Sam Władysław Trebunia-Tutka, znany jako głowa rodu i charyzmatyczny instrumentalista w zespole rodzinnym Trebunie-Tutki, zawsze podkreśla, że przede wszystkim jest artystą malarzem. Na jego twórczość ma wpływ nie tylko góralskie pochodzenie ze starego rodu baców i muzykantów, ale i wielkie zamiłowanie do polskiej kultury i historii; wrażliwość i niespotykana skromność...

Urodził się w 1942 roku w Poroninie, w domu, w którym bywało wielu artystów malarzy, portretujących jego dziadka - słynnego Stanisława Budza-Mroza, zwanego ostatnim podhalańskim dudziarzem. Od najmłodszych lat przejawiał wielki talent plastyczny i muzyczny. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych oraz Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej, kończąc je  dyplomem na Wydziale Tkaniny Artystycznej.
Brał udział w około 35 wystawach zbiorowych i 25 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Prezentował swe prace w Belgii, Holandii, Francji, Niemczech, Szwecji, Hiszpanii, Rosji, Kanadzie i USA. Uprawia projektowanie tkanin, malarstwo sztalugowe, witrażowe, malarstwo na szkle, kompozycje ścienne, pastel, olej, gwasz. Prace olejne i na szkle zakupiono do wielu kolekcji europejskich i amerykańskich, a malowidła  i kompozycje ścienne Władysława zdobią  niejedno zacne miejsce, instytucje,  domy prywatne, a nawet. restauracje regionalne.

Na całym Podhalu można znaleźć wiele śladów jego działalności plastycznej- oryginalna polichromia w kościele parafialnym w Poroninie, kompozycje o tematyce sakralnej w kościołach w Skrzypnem, Wielkim Cichem, Gliczarowie, Murzasichlu, kaplicy w Białym Dunajcu i Stasikówce, również wnętrza kościołów w Skrzypnem oraz Bańskiej Górnej – we współpracy z synem Krzysztofem - architektem. Witraże „Święci Polscy” można podziwiać w kościele parafialnym w Skrzypnem, a „Dwunastu Apostołów” u ojców Salwatorianów w Zakopanem.

Władysław Trebunia-Tutka jest uznanym i najwybitniejszym prymistą podhalańskim,  niekwestionowanym autorytetem dla wielu pokoleń górali w dziedzinie kultury tradycyjnej. Równocześnie, jako najzdolniejszy uczeń Stanisława Nędzy-Chotarskiego i Bronisławy Koniecznej-Dziadońki, pielęgnuje i kontynuuje ich spuściznę, nadając jej  własny, niepowtarzalny styl. Już jako trzynastoletnie dziecko „prymował” w kapeli swoich starszych braci zyskując drugą nagrodę w Konkursie Muzyk Podhalańskich w 1955 roku i nagrodę indywidualną na Światowym Festiwalu Młodzieży w Warszawie w tym samym roku. Zdobył też najwyższe laury w dziedzinie tradycyjnej muzyki ludowej m.in. „Basztę” w Kazimierzu w 1991 roku z Kapelą Rodzinną Trebuniów-Tutków z Poronina.

Obecnie najczęściej koncertuje z zespołem rodzinnym Trebunie-Tutki, założonym i prowadzonym przez syna Krzysztofa. Trebunie-Tutki,  nie tracąc nic ze swojego góralskiego charakteru, przeszli ewolucję od kapeli góralskiej po zespół koncertujący na największych festiwalach Muzyki Świata w Europie, Azji i Ameryce Północnej oraz reprezentujący Polskę m.in. na EXPO  w Portugalii i Japonii. Ostatnio zostali uhonorowani tytułem „Ambasador Polszczyzny” za „autentyzm gwary wykorzystywanej w twórczości zespołu” i nominacją do nagrody polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk 2009 za album "Songs of Glory / Pieśni Chwały", nagrany z jamajską gwiazdą roots reggae Twinkle Brothers.

Mimo wielu wcześniejszych nagród i odznaczeń za twórczość plastyczną (m.in. Nagroda Ministra Kultury w 1978 roku, Nagroda im.St.Witkiewicza w 1997 roku), ostatnia- srebrny medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury GLORIA ARTIS”, ucieszyła artystę najbardziej. Władysław Trebunia-Tutka czuje się spadkobiercą wybitnych mistrzów malarstwa polskiego i  jako jeden z nielicznych malarzy profesjonalnych, nawiązuje do góralskiej tradycji i kultury swoich ojców.